Σαν γδύσεις την Ανατολή

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

Ενα παλιό αγαπημένο μου...αφιερωμένο!!!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]Σαν γδύσεις την ανατολή
φέγγει ο ήλιος τα χρυσά σου τα μαλλιά,
κι όλος ο κόσμος μες την παλάμη σου,
θεέ του σύμπαντός μου.
Βάζω τον ήλιο στα πόδια σου,
πάτα τον, καν'τον κομμάτια
κι ύστερα ρίξε άγκυρα
στο λιμάνι των σπασμένων κίτρινων σ'αγαπώ,
που λάμπουν ακόμα.
Μόνο δως μου την πλώρη σου
φιλί στερνό απ΄το κορμί σου,το αλλοιώτικο,
που το ζητούν να ταξιδέψουν οι ζωές μας.
Γιατί είμαι όνειρο,
σχισμένα μάτια που λαθεύουν
και στο σκοτάδι κινδυνεύουν να χαθούν...
θα'θελα να 'μουν ναυαγός της νύχτας
ένα παιδί των αστεριών
Να ντύνω μ'όνειρα εφιάλτες
Θα' θελα να 'μουν του τώρα σου το θέλω
μα και του αύριο ευχή σου
Κραυγή ας ήμουν
που την κρατάς στα χέρια
και τη χαϊδεύεις απαλά
μέχρι να γίνει ψίθυρος.
Μα αν δεν υπήρχες
φυλαχτό ας μ'έκαναν του κόσμου
πολύτιμο σαν τους πολύτιμους ανθρώπους
κι εκεί, διαμάντι μου, θα γινόσουν
για να με ντύνεις έρωτα
σαν γδύνεις την ανατολή[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-04-2008