Επέστρεψες / Φοβάμαι / Κουράστηκα

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα σας.. όσο πιο σκ-τά είμαι.. τόσο περισσότερο γράφω.. χα, χα !!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Επέστρεψες... - α -

Επέστρεψες τα άγρια χαράματα
Τον έρωτα φορώντας μες στα στήθεια
Την ώρα που με πνίγανε τα κλάμματα
Το ψέμα σου το γκρέμισε η αλήθεια...

Επέστρεψες στο πέτρινο το σπίτι μας
Και άνθισε ξανά ο μαύρος κήπος
Βουτήξαμε γυμνοί στο καρδιοχτύπι μας
Και σκίσαμε τα χάρτινα τα "μήπως"...

Επέστρεψες στην άχρωμη την κάμαρη
Γελώντας.. σαν ολόγιομο φεγγάρι
Και έλιωσες στην πίκρα μου σαν ζάχαρη
Εσύ.. μοναδικό μαργαριτάρι...

Επέστρεψες.. κι εγώ δεν σε περίμενα
Σαν χήρα με αντίκρυσες.. στα μαύρα
Να χάνομαι στα άδεια μου τα κείμενα
Να καίει η ψυχή.. φωτιά και λαύρα...

Επέστρεψες.. και μύριζες αγιόκλημα
Κι ανάσανα της Άνοιξης το χρώμα
Και κρύψαμε μαζί το κάθε πρόσχημα
Στο άγονο των τύψεων το χώμα...



7-4-2008 ( στη δουλειά )
--------------------------------------------------------------
Φοβάμαι...

Φοβάμαι να σου δείξω πως σ' αγάπησα
Φοβάμαι και τον ίσκιο μου ακόμα
Κι αν κάποτε στα χέρια μου σε κράτησα
Σαν το νεράκι κύλησες στο χώμα...

Φοβάμαι την σκληρή την απουσία σου
Που βγαίνει κάθε νύχτα απ' το μαύρο
Φοβάμαι.. τι στερούμαι την ουσία σου
Και κείνο το κορμάκι σου το λαύρο...

Φοβάμαι πως στερεύουν οι ανάσες μου
Εσύ ήσουν για μένα.. οξυγόνο
Φοβάμαι πια να παίζω μες στις φάρσες μου
Και ύστερα να λιώνω μες στον πόνο...

Φοβάμαι την μορφή που πρωταντίκρυσα
Πια μόνον μιαν εικόνα της κρατάω
Φοβάμαι και τα χείλη που δεν φίλησα
.. Φοβάμαι.. πως ακόμα σ' αγαπάω...

Φοβάμαι πως τελειώσανε οι Άνοιξες
Και θα γεράσω μόνη στο Χειμώνα
Το σώμα θα πετάξω.. που δεν άγγιξες
Στην κρύα του θανάτου την κρυψώνα...

Φοβάμαι πως μαζί σου μόνον έζησα
Και τώρα περιφέρομαι νεκρή
Στη θάλασσα του πόθου μου σε έπνιξα
Και τώρα με στοιχειώνει η σιωπή...

Φοβάμαι πως μακριά σου θ' αγριεύομαι
Κακιά.. σκληρή.. θα γίνομαι γυναίκα
Κι εκείνους π' αγαπώ θα τους εχθρεύομαι
Σε κείνους που μισώ θα βάζω δέκα...
...
Φοβάμαι πως με μίσησε η ζωή
Στην άγρια.. την ξένη κείνη μήτρα
Φοβάμαι πως μου βγήκε η ψυχή
Τον ήλιο σαν αντίκρυσα με πίκρα...
...
Φοβάμαι πως σταμάτησα εδώ
Δεν έχει πια για μένα παραπέρα
Τα μάτια μου θα βγάλω.. να μην δω
Αυτήν που με προσμένει την φοβέρα...


6-4-2008
------------------------------------------------------------------
Κουράστηκα... - α -

Κουράστηκα να κρύβομαι στα λάθη μου
Σαν άθλιος της ζήσης μου παλιάτσος
Να πνίγομαι στ' απύθμενα τα βάθη μου
Να χύνω τον ιδρώτα μου με θράσος...

Κουράστηκα στο βιος να χαραμίζομαι
Κι οι άλλοι μοναχά να μου ζητάνε
Εσένα στα κρυφά να συλλογίζομαι
Και δάκρυα απ' τα μάτια να κυλάνε...

Κουράστηκα να γίνομαι το πιόνι τους
Στην κάθε μια χαμένη μου παρτίδα
.. Νιφάδα.. στο απέραντο το χιόνι τους
Σπασμένη στην αγάπη τους πυξίδα...

Κουράστηκα δειλός να ονομάζομαι
Στο κάθε παραστράτημα του εντός μου
Κουράστηκα.. Ζωή.. να θυσιάζομαι
Κι εξόριστος να είναι ο εαυτός μου...

Κουράστηκα μονάχα να οργίζομαι
Για κείνα που δεν τόλμησα ποτέ μου
Σ' ανούσιες σπατάλες να βυθίζομαι
Σε "όχι" να ξοδεύονται τα "ναι" μου...


6-4-2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-04-2008