Για μια αιώνια αγάπη

Δημιουργός: Martyr, Nikos Ποταμούσης

Νίκος_Π αφιέρωμενο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αστέρι που δεν έπεσε απ' τον ουρανό
Κερί που δεν έσβησε από τον άνεμο
Καρδιά που δεν γνώρισε τον δυσταγμό
Ματιά που θα έλιωνε δέκα τόνους χρυσό

Μικρή όντας στην ηλικία αλλά μεγάλη στη σοφία
Καρδιά έχοντας άσπηλη από του καιρού τα σημεία
Μου κλέψες την καρδιά σαν κλέφτρα
Και τα όνειρα μου στοιχειώνεις ώ πανέμορφη εσύ γητεύτρα

Στις καρδιάς τα μονοπάτια όταν βρεθώ
Εσένα βλέπω όπου και αν κοιτώ
Είσαι του εαυτού μου το άλλο μου μισό
Στους ορανούς φωνάζω , "αχ πόσο σε αγαπώ"

Σαν το άλικο το ρόδο σε ομορφιά
Σαν αγγέλου καθάρια ψυχή
Ενάς θνητός σου ζητεί ταπεινά
Μην κομματιάσεις την καρδιά που ολότελα σου 'χει δοθεί

Μια ελπίδα στο μυαλό ανατέλει
Ότι η ευχή ίσως να ακουστεί
Αχ , η μοίρα να τα φερνε έτσι
Και να μας ένωνε τους δύο η ζωή

Αρκεί ένας παλμός της καρδιάς
Και στο νου σε φέρνω μονομιάς
Αρκεί μια σκέψη σου νοερή
Για να αποκτήσει νόημα η ζωή
Αρκεί μόνο μια σου ματιά
Να με στείλει στα ουράνια
Αρκεί ένα σου χαμόγελο απλό
Για να φωτίσει τον κόσμο ολόκληρο

Μα της καρδιά μου τον πόνο δεν μπορείς να γιάνεις
Αλλά είσαι το άτομο που ορίστηκε από την μοίρα να με ξεκάνεις
Αφού ο χρόνος αντίστροφα μετρά για μας τους δύο
Και όλο πιο κοντά φτάνει το οριστικό 'αντίο'

Ένα δάκρυ από τα μάτια κυλά
Το σκουπίζω όσο και αν με πονά
Αχ να ξερες ότι για εσένα χτυπά
Μια καρδιά που αγαπά ειλικρινά

Της αγάπης σηκώνω το σπαθί
Με χέρι που τρέμει από το φόβο
Ότι μας ένωνε τώρα θα χαθεί
Τα δεσμά που μας ένωσαν τώρα τα κόβω
Ο πόνος που σε χάνω θα με πνίξει
Το πεπρωμένο μας ήθελε χωριστά
Η ελπίδα ότι της καρδιάς σου ή πόρτα θα ανοίξει
Πάντα θα ζεί στην πληγωμένη μου καρδιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-04-2008