Εψές στ' αλίκλυστο του νου μου

Δημιουργός: Adoletes, Βασίλης Ταρνανίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εψές στ’ αλίκλυστο του νου μου

Ποίηση: Βασίλης Ταρνανίδης
Εψές στ’ αλίκλυστο του νου μου
καθώς ανάδευα γραψιές του εγγονού μου
κι’ ηττώμουνα στ’ αγνά, τσακίρικά του μάτια
στην πέραση της φιάξης νόστου με παλάτια
κι ήταν αλάργα του Μορφέα τα στρωσίδια
κι ο Βασιλάκης μου, έλαμπε στης νίκης τα στολίδια,
απόμεινα… εκεί στης μνήμης μου του ίδρωτα τα ‘χνάρια
όπως τα πάγωσε η πτώση της λιακάδας.
Εκεί στο ξέφωτο της έγνοιας, της αγρύπνιας,
νοστάλγησα στιγμές μελοφρυγμένες
τότε που ρίγησαν τα χείλη
στον πυρετό του πόθου και του πάθους…
στο άγγιγμα του λάθους.

Και τότε μέτρησα τις αρμαθιές του χρόνου,
στο άρτιο και στο ζυγό του πόνου,
στ’ αλάθητο βελόνιασμα της γνώσης,
‘κεί στου καμβά της μοίρας τον περίγυρο
και στο αδύναμο, τ’ ονείρου μου τις τρώσεις.

Κι ως τραγουδώ του είναι τον απόλογο
και τονικές στιγμές ως πλαγιαυλίζω,
το ελπίζω.
Θα σε δω στου άμνηστου του χρόνου την ξεδίπλωση
και στην τροχιά της τρέλας το παράλογο.

Τι κι αν του χρόνου ξαμωσιές σε στίξης σήματα ορίζω
κι αν ψηλαφώ στιγμές κι επαίνους αφορίζω!
Το πρώτο και το έσχατο δεν αναστρέφω.
Του χρόνου το ξετύλιγμα δεν το γυρίζω!
Τώρα πια… στέκομαι κει στης μνήμης μου του ίδρωτα τα ‘χνάρια
κι αφήνω αποτυπώματα στης λήθης μου τα ‘ρμάρια.
[B][B][B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-04-2008