Παραλία και ...βρωμιά

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Παραλία και ...βρωμιά</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Παραλία και ...βρωμιά</b><p>Δημιουργός: jenny<p><i> I pos halase mia kyriaktiki volta</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ….ΒΡΩΜΙΑ<br />
<br />
                                       ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ<br />
<br />
      Κυριακή σήμερα και είπα να ξεφύγω από την μεσημεριάτικη ρουτίνα. Τηλεφωνήθηκα με μία φίλη ,που μένει στο Παλαιό Φάληρο. Είπα να κάνω μία βόλτα στην παραλία. Ήθελα να βουτήξω για λίγο τα πόδια μου στην θάλασσα .Επιθυμούσα  να γεμίσω τους πνεύμονές μου με την θαλασσινή αύρα. Προσπάθησε να με αποτρέψει αλλά εγώ επέμενα και …έγινε το δικό μου. Ισχυρίστηκα ότι χίλιες φορές να βρεθώ πλάι στην θάλασσα  παρά να φάω στην μάπα την σκόνη και την βρωμιά της Αθήνας. Και ήμουν λάθος !<br />
     Πήρα το τρόλεϊ μέχρι το Σύνταγμα και ανηφόρησα για την στάση του τραμ. Συνάντησα την μπάντα της Κέρκυρας. Στα κόκκινα παιάνιζε στην μέση της πλατείας. Οι ξένοι και οι ντόπιοι την καμάρωναν. Εγώ για πολλοστή φορά διαπίστωσα πόσο βρώμικα είναι τα μάρμαρα της πλατείας. Γεμάτη περιέργεια κοίταξα το άδειο, από νερό ,σιντριβάνι που ξεχείλιζε από διάφορα αντικείμενα .Από τα μικρά και μεγάλα χάρτινα κουτιά αναδίδονταν δυσάρεστες οσμές. Ως γιατρός διέγνωσα άνετα αναερόβια μικρόβια σε πλήρη ανάπτυξη. Είπα να χαλαρώσω. Δηλαδή να κάνω ότι δεν  τα είδα .Προχώρησα στις σκάλες. Κάποτε ήταν λευκές. Τώρα κρατούσανε ,για την αιωνιότητα, τα αποτυπώματα από τσίχλες και άλλα μαύρα αντικείμενα. Σταθερές αξίες για την πόλη μας. Ιδίως για το κέντρο της που το επισκέπτονται εκατομμύρια ξένοι κάθε χρόνο. Να μην έχουνε κάτι να θυμηθούνε οι άνθρωποι; Δίπλα υπήρχανε περίπτερα με διαφημιστικά για τον αγώνα του δήμαρχού μας για την ανακύκλωση και την υγεία. Έστειλα ,νοερά ένα χαιρετισμό στον συνάδελφο Κακλαμάνη και προχώρησα.<br />
     Ανέβηκα στο τραμ και σε μισή ώρα έφτασα στην Μουσών. Κατέβηκα στην παραλιακή και ξεκίνησα την βόλτα μου. Χαιρέτησα από μακριά το άγαλμα του Δ. Μητρόπουλο συγχαίροντας τον για την καταπληκτική ερμηνεία στο κοντσέρτο για πιάνο του Ραχμάνινοφ στο οποίο ήταν σολίστας και συνάμα μαέστρος .Το είχα ακούσει το πρωί στο Τρίτο Πρόγραμμα και είχα γεμίσει περηφάνια που μία τέτοια ξεχωριστή προσωπικότητα και ταλέντο ήταν έλληνας.<br />
   Περιμένοντας την φίλη μου κατάλαβα για τι ήταν επιφυλακτική στο να κάνουμε μία βόλτα κοντά στα κύματα. Με εξαίρεση τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τους χειμερινούς κολυμβητές το υπόλοιπο της παραλίας ήταν γεμάτο.. σκουπίδια. Μέσα στο νερό γυάλιζαν τα διάφορα πλαστικά και μεταλλικά κουτιά .Στην αμμουδιά έβρισκες ότι ήθελε και δεν ήθελε η ψυχή σου. Ξεκινώντας από  πλαστικά μπουκάλια διαφόρων μεγεθών και τελειώνοντας με αποτσίγαρα και αποφάγια. Κομμάτια  χαρτί και ξύλα .Καπάκια από μπίρες και άδεια  πολύχρωμα κουτιά τσιγάρα .Παντού έβρισκες κουτιά κόκα-κόλας. Πουθενά δεν έβλεπες κάδους σκουπιδιών. Ρώτησα  για τι επικρατεί τέτοια βρωμιά σε μια τόσο όμορφη παραλιακή περιοχή .Η απάντηση ήταν αποστομωτική .Τα δημοτικά τέλη μπορεί να είναι μεγάλα αλλά δεν υπάρχουνε αρκετά λεφτά για τους οδοκαθαριστές ώστε να κατέβουνε από το δρόμο στην άμμο και στην θάλασσα.Μπορεί να θέλουνε οι φαληριώτες να κάνουνε τα μπάνια τους αλλά ο καθαρισμός είναι προσωπική τους υπόθεση και όχι δημοτική. Ο Μητρόπουλος θα στριφογύριζε στο τάφο του βλέποντας την κατάντια του Φαλήρου. Τι κρίμα κύριε  δήμαρχε να μην αξιοποιήσετε την ομορφιά της θάλασσας και της παραλίας!<br />
<br />
 <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-04-2008</td><td valign=top></td></table><br />