Όλα είναι χτύπος και μας λείπουν

Δημιουργός: poetryf

Σ'όλους που ζουν τον κάθε χτύπο. . .Στο καρδιοχτύπι της ζωής. . .

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Palatino Linotype] [color=purple] ...Που παραμίλησαν τούτο το βράδυ κι οι σιωπές
Που παραπάτησαν τούτη τη νύχτα και τα φίδια
Κάτω απ’την τέντα του ουρανού
που σφυρηλάτησαν τα τέρατα τους ήχους
Τούτο το βράδυ όλα αλλιώτικα
Όλα στην ίδια φωτοσκίαση δοσμένα
κι όλα λείπουν

Μόνο η όψη κάποιας μνήμης ζοφερής
με την ολόγιομη μορφή σου στη σελήνη
Το μισαγνάντεμα της άδοξης αγάπης
Μία στιγμή μόνο πριν συγκατατεθεί
Πως ήρθε η Δύσή της

Ποια συγκατάθεση γυρεύει η ψυχή μας
όλα στο φως να δείχνονται κι όλα να λείπουν

Βγήκε κι ο κόσμος μας να περπατήσει την αλήθεια
Βήμα το βήμα μες στο δάσος των θνητών
Βήμα το ψέμα, ψέμα το βήμα
Με την πυκνή τη φυλλωσιά , με το ρηχό το πρόσωπο
ανθρώπων που φοβούνται
Ανθρώπων π’ερωτεύονται το είδωλο κι όχι το πρόσωπο τους
Mες στον καθρέφτη

Στροφή και σιγοθρόισμα
Ευθεία και βουή

Που κυβερνήθηκαν τα άστρα απ’τον Ωρίωνα
και κλαίει η Αφροδίτη με λυγμούς
που πριονίζει τη σκιά και την ουρά της
το κλάμα, το λαμπύρισμα απ’την Άρκτο

Δυο άστρα γίναμε κι εμείς
μικροί τερμίτες στην παλάμη του ουρανού
Δεν με πιστεύεις;

Κοίτα πως άνοιξαν οι πόροι στο κορμί μας
Πώς θησαυρίζουνε το φως τα κύτταρά μας

Ανατολή στη μέσα λάβα του κρατήρα
Και στην απ’εξω εκδοχή τα πάθη και οι στάχτες
Όλα εμείς της γης τ’αγίνωτα,
Όλα του νου τα γινωμένα
Κι όλα λείπουν

Ίσως πιστέψεις
Ίσως πιστέψεις το φιλί της μιας στιγμής πως ζει αιώνια
Γιατί αιώνια αγαπιούνται οι άνθρωποι
που αγαπούν στ’αλήθεια
Ισως πιστέψεις- δεν το ξέρεις (;)
Σ’αγαπώ

Κάθε που οι ράγες στα ρολόγια μας
Σαν Λεπτοδείχτες τριγυρνούν στο στρογγυλό πιάτο του Ήλιου
Κάθε που γεύεται η αλήθεια μας
τη λάμψη των σφυγμών του κι αργοσβήνει

Όλη η πορεία είναι μόνο ένα βήμα
Πίσω βαθιά η χαρακιά
Το παρελθόν κι η λησμονιά δεν λησμονιούνται
Μπροστά το πλήρωμα του χρόνου κι οι ανάγκες
Όλα μπροστά μας και κρυμμένα


Τάχα πως κρύβονται οι άνθρωποι
μα πώς
Στα μισοφέγγαρα πηγάδια της ερήμου
Πώς ξεδιψούν την έρημο τα δάκρυα κι ο πόνος

Όλα είναι πόνος και δεν λείπουν

Ίσως πιστέψω τα βαγόνια της σιωπής
Γιατί σαν τρίζουν οι συρμοί στις αναμνήσεις
Θαμποξυπνάνε τα θυμίσματα κι οι ελπίδες

Έτσι κι εγώ ταξιδευτής
Έτσι κι εσύ το ίδιο
Με το σακίδιο στον ώμο την καρδιά
Όλα είναι χτύπος και μας λείπουν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-04-2008