Ένας σακάτης ναυτικός

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

mera...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][font=georgia]Το χέλι που πετάξανε οι χωρικοί στη στέρνα
να την κρατάει καθαρή τους έγινε θεριό !
Του Αχιλλέα, του δάσκαλου, του δάγκωσε τη φτέρνα.
Την παπαδιά ξεμυάλισε, την όμορφη Μαριώ.

Ένας σακάτης ναυτικός γυρνά στη Μικρασία,
(έλειπε εκατόν είκοσι χρονάκια στρογγυλά.)
Στον ίδιο πήγε καφενέ κι έπιασε μια γωνία,
ρίχνει ζαριά και έκλεισε τα πούλια τα ανοιχτά .

Τον κόκορα που σφάξανε, τρέχει χωρίς κεφάλι
και πιτσιλίζει με ζεστό αίμα τον άσπρο τοίχο.
Λαμπάδα φύτρωσε ξανθιά σε ένα μανουάλι
και δυο Ιούδες κλάψανε στου φυτιλιού τον ήχο.

Ένας σακάτης ναυτικός φορά μαύρη γραβάτα
που είχε απ’ τον μεσαίωνα κλεισμένη στο μπαούλο.
Στη Βενετιά παντρεύτηκε μία πρασινομάτα,
που ‘χε κυρά πολύ παλιά κι αυτή τον είχε δούλο.

Αηδόνι βάψανε στα γκρι να μοιάζει με γεράκι.
Μα μόνο αυτοί πειστήκανε κι ανοίξαν το κλουβί-
Γεράκι ήρθε κίτρινο που ‘μοιαζε μ’ αηδονάκι
και ποιος μου τρώει τη σάρκα μου και ποιος μου κελαηδεί ?

Δράκος ,στοιχειό παραμυθιού με κόκκινες φολίδες,
αγίους κατασπάραξε που ήρθαν να το σκοτώσουν.
Ήμουν κουφός , παρόλα αυτά μου ‘βαλαν ωτασπίδες,
μα έβγαλα τα μάτια μου προτού να με τυφλώσουν...

Και πώς να είναι τα νερά που σκίζει το δελφίνι ?
Στην έρημο η μουσική που παίζει ο κροταλίας ?
Προπηλακίζω μάρτυρες που αντέχουν στο καμίνι
και τη φωτιά τροφοδοτώ με φύλλα ιστορίας..


Ένας σακάτης ναυτικός πεθαίνει στο καθήκον
πάνω στο ματσακόνι του , βγάζοντας τη σκουριά .
Το σκέλεθρο του, στη στεριά, βορά άγριων λύκων..
Μα η ψυχή του θα γυρνά στα αρμυρά νερά...[/color][/font]


{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2008