Μεγάλη Πέμπτη

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Palatino Linotype] [color=black] [B]
Μεγάλη Πέμπτη
Τα πιο βουβά μου ωσαννά ασφυκτιούν
Ως να ανταμώνεται η γιτιά τους ένα δάκρυ
Ως περπατούν γύρω χιλιάδες ξυλοπόδαροι
Χαμένοι κλόουν οι τριγύρω μου αφέντες

Η έφεση του Εφιάλτη

Μια σκεπασιά κεκαλυμμένη όλη η γης
Που δοκιμάζουνε κι οι δαίμονες το μέτρο της αγάπης

Στ’άκρα η Ψυχή μας
μια περιρρέουσα ουσία
μην είναι χώμα
μην είναι ύδωρ

Εγώ τη βλέπω σα Μορφή
Σ’ένα σχοινί
Ν’ακροβατεί
Για λίγο χάνεται και πέφτει
Για το πολύ το όρθωμα μετά

Την άρτι αφιχθείσα της πνοή
Τον άρτι σκοτωμένο αυτόχειρα λυγμό

Λίγο πιο κάτω , λίγο πιο πάνω
Οι εξαπτέρυγοι προφήτες των καιρών
Τα Σεραφείμ της μίζας, της μιζέριας Χερουβείμ
Ω τί καιροί

Κι Εσύ σταυρώνεσαι και πάλι
όμως γιατί

Γιατί το χέρι το δικό μου Σε καρφώνει
Γιατί το αίμα το δικό μου Αιμορραγείς

Στυφνοί καιροί

Μ’ένα ακάνθινο στεφάνι Σε Δοξάζουν
Ξύδι ξινό μεταλαβαίνουν τη ζωή

Μαύροι καιροί
Γιατί Σταυρώνεσαι και πάλι;
Καυτό γιατί

Τσουρουφλισμένη η ανάσα απ’τον ιδρώτα
θα αποδημήσουν τα πουλιά ή η ζωή

Ρόδο της μοίρας μου μοιραίο
Μύρο στον κόρφο της σιωπής

Σαθροί καιροί!

Μα Εσύ σταυρώνεσαι και πάλι
Δίχως γιατί
Μόνο σιωπή

Φρέσκο μου ακούγεται το «νίπτω»
Νίπτω τας χείρας των μουσών
Όπως κανένας λογισμός δεν θα χωρέσει την Αλήθεια
Γιατί Συ η Αλήθεια που σταυρώνεται ξανά

Χύνει τη δρόσο ο ουρανός, το δάκρυ των αγγέλων
Τη σχίσμη κάθε βήματος σε τόπο αχανή

Ω τί καιροί!

Πως με πληγώνουν γύρω οι γέλωτες
Τα από φθόνο των ανθρώπων «σ’αγαπώ»
Κι εγώ ενάς άνθρωπος;
Όχι το αρνιέμαι
Να τί καυχιέμαι

Που εδώ μαζί Σου θα καώ
Για το κακό που δεν βαστάω
Για το καλό που δεν θα δω

Σ’ένα Σταυρό
σε τόπο χλοερό

Μα που το χέρι το δικό Σου φως θα γίνει
μες στα ερέβη τα πηκτά για να θωρώ
Να ξεγεννήσω απ’τον κόσμο την οδύνη
κι από τον Ήλιο Σου να πιω λίγο νερό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-04-2008