Της αμαρτίας το μελάνι

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να ονειρευτώ
οι πυρκαγιές της λησμονιάς να ‘ναι σβηστές
ν’ ακροβατώ
στις τεντωμένες της αγάπης σου κλωστές
να πολεμώ
με χάδια, οι λέξεις μου να γίνονται σπαθιά
να σου χυμώ
με των φιλιών μου τις πλεξούδες αρμαθιά

Της αμαρτίας το χυμένο σου μελάνι
αποτυπώματα αφήνει για ενοχή
χωρίς να ξέρω το’ χες γράψει στο φιρμάνι
πως στης αγάπης σου θα ζω την αμυχή

Άγιος φραγμός
να μπει μη γίνει φονικό μες στην βραδιά
να ‘ναι ο λυγμός
και ακρωτήρι και λιμάνι κι αμμουδιά
μα ένας λεκές
στων σεντονιών σου το λευκό, μες στον νοτιά
λέει να με καις
σε αμφιβολίες, και στης ζήλειας τη φωτιά

Της αμαρτίας το χυμένο σου μελάνι
αποτυπώματα αφήνει για ενοχή
χωρίς να ξέρω το’ χες γράψει στο φιρμάνι
πως στης αγάπης σου θα ζω την αμυχή

κι όταν ρουφά
ένα φιλί το άλικο χείλη με ομορφιά
μη λες κρυφά
πως μ’ αγνοείς, και πως δεν θα ‘χω συντροφιά
δεν θα ντραπώ
κραυγή σε δύση ν’ ακουστεί κι ανατολή
πως σ’ αγαπώ
κι ότι κι αν έχω να σβηστεί μ’ ένα φιλί

Της αμαρτίας το χυμένο σου μελάνι
αποτυπώματα αφήνει για ενοχή
χωρίς να ξέρω το’ χες γράψει στο φιρμάνι
πως στης αγάπης σου θα ζω την αμυχή


25.04.07

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-04-2008