Μιά προξενήτρα

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είχα βρεθεί
με τα μελένια σου τα χείλη συντροφιά
κι είχε χαθεί
μες στα ουράνια η βαριά η συννεφιά
Ακούω λαλιά:
«Με ουράνιο τόξο μοιάζει του έρωτα η γραμμή»,
με δυό φιλιά
κεντώ καρδιά μου το γυμνό σου το κορμί.

Μια προξενήτρα είχα δει να σε κυκλώνει
να σε οδηγεί ως το κελί του Βαραββά,
στη μέρα λίγο να σε βγάζει η Περσεφόνη
μα στα σκοτάδια πιο πολύ να σε τραβά.

Μου ‘χανε πει
πως στις ακτές δεν ξανανάβει φάρος πια
κι είχα κοπεί
που σ’ άγρια νύχτα θα παλεύω με κουπιά.
Καθώς ρουφά
τη μέρα η νύχτα, και με κάνει να ριγώ,
μου λες κρυφά:
«Μη κάνεις πίσω. Θα ‘μαι τ’ άστρο σου εγώ»

Μια προξενήτρα είχα δει να σε κυκλώνει
να σε οδηγεί ως το κελί του Βαραββά,
στη μέρα λίγο να σε βγάζει η Περσεφόνη
μα στα σκοτάδια πιο πολύ να σε τραβά.

Τι θες να πω
που οι αμφιβολίες το μυαλό μου διαπερνούν
Αχ! σ’ αγαπώ
κι όσοι κοντά σου πλησιάζουν με πονούν.
Βγες σ’ αλυκές,
κάνε τη μέρα μου να μοιάζει Κυριακή
και μη με καις
με πέρα-δώθε, μια εδώ, και μια εκεί

Μια προξενήτρα είχα δει να σε κυκλώνει
να σε οδηγεί ως το κελί του Βαραββά,
στη μέρα λίγο να σε βγάζει η Περσεφόνη
μα στα σκοτάδια πιο πολύ να σε τραβά

26.04.08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-04-2008