Απομόνωση / Θα σ' αγαπώ

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα σας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απομόνωση...

Σ' ένα κελί της απομόνωσης θα ζήσω
Στην ανυπότακτη του νου την εμμονή
Από το τίποτα δειλά θα σ' αναστήσω
Θα ασκηθώ στην άγρια υπομονή...

Τί κι αν αγάπησα μονάχα μιαν ιδέα
Μέσα σε όρια ανθρώπινα.. στενά ;
Τί κι αν χωρίσαμε αγάπη μου μοιραία
Μέσα σε όνειρα του έρωτα.. κενά ;...

Αφού την σκέψη μου στυγνά εξουσιάζεις
Κι όταν μιλάς.. κι όταν σε πνίγει η σιωπή
Μέσα μου είσαι.. και ας μην με αγκαλιάζεις
Κι ας κάθε μια ελπίδα μου έχει χαθεί...

Σ' ένα δωμάτιο ανήλιαγο θα ζήσω
Στων σκοταδιών τη ματωμένη σιγαλιά
Και την στερνή μου την πνοή θα την αφήσω
Προτού να φύγω.. στα δικά σου τα σκαλιά...


29-4-2008
------------------------------------------------------------------

Θα σ' αγαπώ...

Θα σ' αγαπώ σαν μια ατέλειωτη παράσταση
Στου ουρανού τους μεθυσμένους γαλαξίες
Από τον θάνατο θα κλέβω την Ανάσταση
Κι απ' τη ζωή τις πιο αγέρωχες αξίες...

Θα σ' αγαπώ σαν ένα άγιο εικόνισμα
Στις λατρεμένες εκκλησιές του έρωτά σου
Με το χρυσό της πρώτης Άνοιξης το νόμισμα
Θα ξεπληρώνω τα μυριάδες κρίματά σου...

Θα σ' αγαπώ σαν μία όαση στην έρημο
Θα ξεδιψώ τις δακρυσμένες σου ανάγκες
Θά 'σαι της πίστης μου το στέρεο το έθιμο
Που δεν γυρίζει στην Αλήθεια μου τις πλάτες...

Θα σ' αγαπώ σαν ταπεινό αγριολούλουδο
Σαν τριαντάφυλλο με δίχως ένα αγκάθι
Και στης ανάσας μου το άπληστο το φέουδο
Πόσο σε λάτρεψα το είναι σου θα μάθει...

Θα σ' αγαπώ με την διάλεκτο του πόθου μου
Να πλημμυρίζει μ' έρωτα την κάθε λέξη
Θα σ' αγαπώ μέσα στα άδυτα του φόβου μου
.. Μήπως η δόλια μου καρδούλα δεν αντέξει...

Θα σ' αγαπώ με την πληρότητα της θύμησης
Με την ασίγαστη του μέλλοντος τη θλίψη
Με του παρόντος τις μπαλάντες της συγκίνησης
.. Με καθετί που από σένα μού 'χει λείψει...


30-4-2008
----------------------------------------------------------------------

Σ' αγαπώ τόσο πολύ...

Σ' αγαπώ τόσο πολύ.. που νομίζω πως θα ζήσω
Για τον έρωτά σου μόνο.. μία δεύτερη ζωή
Σαν τον ίδιο το Χριστό άσε με να σ' αναστήσω
Κι ας σ' αγγίζω δίχως δέρμα.. κι ας μιλώ δίχως φωνή...

Σ' αγαπώ τόσο πολύ που στα όνειρά μου μέσα
Η ανάσα σου με πνίγει σαν γαλάζια ηδονή
Και αισθάνομαι πως είμαι η μικρή σου πριγκηπέσσα
Στα παλάτια των λυγμών σου.. σαν χαρά μες στη βροχή...

Σ' αγαπώ τόσο πολύ που η ίδια μου η θλίψη
Με την σκέψη σου μονάχα σαν τρελή αυτοκτονεί
Οι ειρμοί σου καταφέρνουν και με βγάζουν απ' την πλήξη
Και η μαύρη απελπισία στον σφυγμό σου ατονεί...

Σ' αγαπώ τόσο πολύ που ορκίζομαι στ' αστέρια
Να οδηγώ τα βήματά σου.. να τα ντύνω με χρυσό
Και την μέρα που θα έρθεις θαρρετά στα δυο μου χέρια
Στο κορμί μου να γνωρίσεις την μικρή σου Οδησσό...

Σ' αγαπώ τόσο πολύ που τα λόγια μου στερέψαν
Και οι πράξεις με τρομάζουν.. που δεν τόλμησα ποτές
Λες και ήρθανε ληστές.. και τον έρωτά μου κλέψαν
Και ζυγιάζομαι σε μνήμες ενός πεθαμένου χθες...


29-4-2008
------------------------------------------------------------------------------

Πασχαλινές ερωτευμένες υποσχέσεις...

Πασχαλινές ερωτευμένες υποσχέσεις
Βρήκα στο πλάϊ μου μιαν έρημη βραδιά
Μα δεν μπορείς όσο κι αν θέλεις να χωρέσεις
Στα λαβωμένα όνειρά μου τα μαβιά...

Πρέπει να πάψω σ' ένα θαύμα να ελπίζω
Οι Αναστάσεις δεν γεννήθηκαν για μας
Τη λογική του στεναγμού σου δεν ορίζω
Απ' τη ματιά σου λείπω όπου και αν πας...

Πασχαλινές χαρακωμένες ψευδαισθήσεις
Όλα τα "θέλω" που χαθήκαν στα "μπορεί"
Ένα μπουκέτο μαραμένες αναμνήσεις
Που με του χάρου τις βουλές συνομωτεί...

Θέλω να φύγω απ' το άστεγό μου σώμα
Μέσα στη γη να θάψω σάρκα και οστά
Κι αν τότε νιώσεις πως σε αγαπώ ακόμα
Ίσως ετούτη η ζωή δεν μας χρωστά...


29-4-2008
----------------------------------------------------------------

Κουράστηκα...

Κουράστηκα να γράφω πως μου λείπεις
Σαν άγρια με πνίγει η σιωπή
Κι ο άδικος ο πόνος.. ο αλήτης
Δεν βρίσκει μια γωνιά για να κρυφτεί...

Κουράστηκα να βλέπω αυταπάτες
Με όνειρα του πόθου θερινά
Τα "θέλω" μου να μου γυρνούν τις πλάτες
Να γεύομαι δυο ψέματα φτηνά...

Κουράστηκα να λέω πως θα έρθεις
Μια νύχτα με Πανσέληνο χρυσή
Να γίνομαι ιέρεια της μέθης
Στο έρημο του έρωτα νησί...

Κουράστηκα δειλά να ζητιανεύω
Δυο χάδια κι ένα αέρινο φιλί
Και πάλι το κορμί σου να νηστεύω
Σε κάποια φαντασίωση θολή...
...

Κουράστηκα εσέ να περιμένω
Ανώφελη να κάνω υπομονή
Από το πουθενά.. να επιμένω
Πως κάποτε η αγάπη θα φανεί...


30-4-2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-04-2008