Εξομολόγηση στην ποίηση

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Εξομολόγηση στην ποίηση</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Εξομολόγηση στην ποίηση</b><p>Δημιουργός: whitetiger<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[align=center][I]Είσαι πάντα κοντά μου...<br />
Τις νύχτες που δεν κοιμάμαι , γεννάς τον ήλιο στο σκοτάδι.<br />
Έχω μια φίλη στην σιωπή! πάντα δίπλα  μου , εσύ...<br />
Κι αν έχει σβήσει το αστέρι που κοιτούσα μαζί του τα βράδια<br />
κι αν η αγάπη έχει χαθεί  και  ο έρωτας απεργεί<br />
δεν μένω μόνη, πάντα μαζί μου εσύ...<br />
Οι φίλοι εύκολα ξεχνούν, απόψε έχασα έναν φίλο.<br />
Μα εσύ δεν ξεχνάς, κάθε σκέψη είναι σφραγίδα στ’ όνομά σου.<br />
Οι έρωτες γρήγορα σβήνουν, απόψε έχασα σ’ ένα παιχνίδι.<br />
Μα εσύ δεν σβήνεις , «αιώνια ερωτευμένη» με τους πιστούς σου.<br />
Χίλιες φορές σ’ αρνήθηκα μα εσύ δεν με αρνείσαι<br />
πόσο γενναία είσαι! ακόμα απορώ πώς με αντέχεις.<br />
Κάθε νύχτα ένα δάκρυ πάει χαμένο, κάθε νύχτα ένα όνομα νικά. <br />
Αθώα ένοχη ζω μέσα στο ψέμα , δεν ξέρω  τι να πιστέψω, δεν πιστεύω πια..<br />
Ό,τι αγαπάω χάνεται, ό,τι αγγίζω λιώνει, μα εσύ είσαι άφθαρτη και σκληρή.<br />
Σε κατηγορώ! και γράφω… Σε υμνώ! και γράφω… Σε ξεχνώ ! και γράφω…<br />
Συγχώρεσέ με που γράφω ανούσια λόγια. <br />
Ποτέ μέσα σου δεν έψαξα να βρω το νόημα της ζωής . <br />
Αλλά στα μονοπάτια σου βρίσκω την δική μου αλήθεια…<br />
Η μόνη αλήθεια είναι η μοναξιά: μόνοι γεννιόμαστε , μόνοι πεθαίνουμε.<br />
Μόνοι αγαπάμε , μόνοι παλεύουμε στα κύματα των ιδεών.<br />
Μία κατάρα κληρονομείς σε όλους τους πιστούς σου : την κατάρα της μοναξιάς.<br />
Εκείνος με ρωτάει αν είμαι λυπημένη. Δεν του απαντώ.<br />
Κανείς δεν ξέρει , ούτε εγώ. Μόνο εσύ γνωρίζεις <br />
το «κάτι» που όσο υπάρχουμε έχουμε την ανάγκη να αναζητάμε.<br />
Φοβάμαι να πιστέψω σ΄ ένα ψέμα, σε μια νιφάδα του χιονιού, που λιώνει.<br />
Δεν ξέρω γιατί σου γράφω , ίσως είσαι η μόνη που πιστεύω ..<br />
Κάποιος κάποτε μου είπε πως γεννηθήκαμε για να δίνουμε χαρά!<br />
Ο ίδιος άνθρωπος μου δίνει την πιο μεγάλη λύπη…<br />
Τον κατηγορώ ! τον κατηγορώ που συνέχεια επιστρέφει και χάνεται.<br />
Κι εγώ η Πηνελόπη , κεντώ τα ποιήματά μου για να αποφύγω τους μνηστήρες.<br />
Τον κατηγόρησα για το ψέμα του, για τις πράξεις του, για την απερισκεψία.<br />
Τον κατηγόρησα γιατί με σύγκρινε με κάποια που μου μοιάζει.<br />
Μα η μοίρα θέλησε τυχαία να την συναντήσω για να μάθω πως δεν τον αγαπά.<br />
Εκείνος δεν το ξέρει πως στο πλευρό της κοιμάται άλλος άντρας.<br />
Όπως εγώ δεν τον αγάπησε κανείς…<br />
Αγάπησα τα αρωματικά στικ και τα κεράκια που ανάβει όταν με βλέπει.<br />
Αγάπησα μια φωτογραφία του , που την έκλεψα χωρίς να με δει.<br />
Αγάπησα και χάραξα στην καρδιά μου μια ευχή του.<br />
Κι ό,τι δικό του μου έχει απομείνει.<br />
Έφτανε μόνο ν’ ακούσω την φωνή του για να πετώ από χαρά τριάντα μία μέρες!<br />
Εκείνος όλο φεύγει και γυρίζει και ξανά φεύγει απ’ τη ζωή μου.<br />
Εσύ είσαι πάντα εδώ…<br />
Συγχώρεσέ με που γράφω μόνο για ‘κείνον κι όχι για ‘σένα εδώ και χρόνια.<br />
Απόψε όμως γράφω για ‘ σένα .. ώ πιστή μου φίλη!<br />
Τις νύχτες ακούω φωνές να λένε τ’ όνομά μου!<br />
Η μέρα για ‘μένα είναι Θεού χαρά!<br />
Η μέρα ανατέλλει φίλους , πολλούς φίλους στο πλευρό μου.<br />
Η νύχτα τους παίρνει… και μένω μόνη… μαζί σου.<br />
Η νύχτα πολλαπλασιάζει την ένταση της κάθε σκέψης.<br />
Έτσι μία σπίθα της κόλασης γίνεται φωτιά!<br />
Η μέρα φέρνει το φώς του Απόλλωνα… <br />
Μα πού είναι ο Απόλλωνας τις νύχτες; αλλά εσύ είσαι πάντα μαζί μου…<br />
Μπορώ να σου πω τα πάντα , να καταλάβεις τα πάντα και να μη προδώσεις τίποτα.<br />
Ποτέ δεν με πρόδωσες στα αγαπημένα χέρια που σε κρατούσαν..<br />
Ποτέ δεν κατάλαβε πως μιλούσες άμεσα σ’ εκείνον <br />
και κάθε ποίημα που του διάβαζα ήταν ένα ερωτικό ραβασάκι<br />
με το βολικό πρόσχημα της «προώθησής» σου…<br />
Του έδινα τα «ραβασάκια» μου για να τα δίνει στους συνθέτες.<br />
Δεν με ένοιαζε και πολύ ποια πρόσωπα της γυάλινης οθόνης τα διαβάζουν<br />
με ένοιαζε που εκείνος τα κρατούσε στα χέρια του… ώ χέρια αγαπημένα!<br />
Τα φυλάει στο δεύτερο συρτάρι του κομοδίνου, δεξιά δίπλα στο κρεβάτι.<br />
Μακάρι έστω για μια στιγμή να τα φύλαγε στην καρδιά του…<br />
Ω φίλη αγαπημένη! εσύ τα φυλάς πάντα μες τα σπλάχνα σου.<br />
Πες μου κάτι, υπάρχει το πεπρωμένο ή είμαστε ελεύθεροι;<br />
Πάντα με χαρακτήριζε η ελεύθερη βούληση<br />
αλλά αν η ίδια ελεύθερη βούλησή είναι πεπρωμένο;<br />
Επιλέγουμε τις ιδέες μας και πράττουμε ανάλογα<br />
επιλέγουμε το συνετό και προσπερνάμε τα παράλογα.<br />
Επιλέγουμε  ανάμεσα σε σωρούς αποφάσεων για το συμφέρον της χώρας μας.<br />
Τώρα που το Σκοπιανό, το Κυπριακό και το Αλβανικό <br />
ζήτημα βρίσκονται σε αναβρασμό..<br />
Επιλέγουμε ανάμεσα σε Ρωσία και Αμερική.<br />
Πόλεμος της ενέργειας! πολιτική του συμφέροντος…<br />
Επιλέγουμε πως θα ντυθούμε , με τι θα τραφούμε και τι θα αγοράσουμε..<br />
Πόλεμος των τιμών! έρευνα αγοράς… επιλέγουμε το συμφέρον μας.<br />
Επιλέγουμε τις ασχολίες μας και τον επαγγελματικό προσανατολισμό.<br />
Συμφέρον οικονομικό! συμφέρον πολιτικό! συμφέρον προσωπικό!<br />
Συμφέρον, συμφέρον , συμφέρον και πάλι συμφέρον….!<br />
Μα ποτέ δεν μας συμφέρει να αγαπάμε ένα χαμένο όνειρο.<br />
Επιλέγουμε άραγε εμείς ποιον θα αγαπάμε;<br />
Πίσω από κάθε μεγάλο πόλεμο κρύβεται μια γυναίκα, ένας άντρας, ένας έρωτας…<br />
Πίσω από κάθε μεγάλη καταστροφή κρύβεται μια αγάπη…<br />
Η αγάπη δεν είναι συμφέρον… τότε γιατί την επιλέγουμε;<br />
Ούτε εσύ είσαι συμφέρον. Διότι εσύ είσαι ο μεγάλος μου έρωτας.<br />
Σε αντίθεση με τους άλλους έρωτες ,είσαι πάντα μαζί μου…<br />
Αγαπημένη φίλη, τύλιξέ με στα λουλούδια σου<br />
να γευτεί η ψυχή το άρωμα της άνοιξης στα τραγούδια σου.<br />
Αγαπημένη φίλη, κάλεσε τα χελιδόνια στο μπαλκόνι μου<br />
να τους μιλήσω με την γλώσσα της καρδιάς.<br />
Να πετάξουν σ’ όλον τον κόσμο να τον βρούνε.<br />
«Σ’ αγαπάω» να του πούνε, κι ας μην καταλάβει τη γλώσσα τους.<br />
Αγαπημένη φίλη, ντύσε με στα πέπλα σου<br />
για να τα ζωγραφίζω ξανά και ξανά<br />
αγαπημένη ποίηση , λένε πως η αγάπη νικά<br />
Αγαπημένη ποίηση , εσύ μ’ έχεις νικήσει…<br />
 <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-05-2008</td><td valign=top></td></table><br />