Τ'απρίλη το παράπονο

Δημιουργός: tinios, ΡΗΓΑΣ Ε. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Καλό μήνα! Αν και πρωτομαγιά, εγώ εξακολουθώ, αθεράπευτα ερωτευμένος με τον Απρίλη!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τ’ ΑΠΡΙΛΗ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ




Μικρός Απρίλης ζήλεψε, του Μάη τα στεφάνια,
στους άλλους μήνες πού’δειχνε, αυτός με περηφάνια.

Τα χρώματα, τ’αρώματα, το μυρωμένο αγέρι,
της θάλασσας τον ψίθυρο, στου Μάη το μεσημέρι.

Ζήλεψε τα γαρύφαλλα, τα ρόδα και τα κρίνα,
Χριστέ μου, πόσο θα’θελε στεφάνι από’ κείνα!

Ζήλεψε και τις κοπελιές, πού’βάλαν την ψυχή τους,
όλες τις μέρες θα’δινε, να κοιμηθεί μαζί τους!

Έπιασε το παράπονο: «μ’αδίκησες Θεέ μου!
δίπλα του, πώς να συγκριθώ; Δεν έχω δίκιο, πε μου!»

Και Εκείνος τον λυπήθηκε, κι ας γέλασε μαζί του,
αχάριστα κι αν φέρεται, είναι κι αυτός παιδί Του!

«Απρίλη ασυλλόγιστε, για μια στιγμή στοχάσου,
ποιος άλλος τα χαρίσματα τα έχει, τα δικά σου;

Συ δε γεννάς την Άνοιξη, το νοτισμένο χώμα;
τις βιόλες, τους λεμονανθούς, για του Χριστού το σώμα;

Ποιος άλλος, απ’ τους έντεκα, έχει αυτή τη χάρη,
το Φως απ’ την Ανάσταση, στα χέρια του, να πάρει;»

Κι εκείνος το κατάλαβε, κι έσκυψε το κεφάλι,
τη δόξα και την Πασχαλιά, αυτά δεν τά’χουν οι άλλοι!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-05-2008