βουβό-λέω-φορείο

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

ξεκινάτε τις πράξεις σας από το 0

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

βουβό-λέω-φορείο

Σαν καλός πρόσκοπος, πήγα με κάτι λυκόπουλα,
να ρίξουμε λίγα ψίχουλα συμπόνιας,
στα παιδάκια του ογκολογικού.
Θα με έκαναν βαθμοφόρο,
γιατί είχα στο ενεργητικό μου 90 καλές πράξεις
και μου έλειπαν οι 10, για να γίνω αρχηγός.
Στο λέω-φορείο καθώς πηγαίναμε,
τους έλεγα ανέκδοτα με τον τοτό.
Τους έμαθα κόμπους και θηλειές.
Είπαμε και τραγουδάκια.
Κατεβήκαμε με το χαμόγελο στα χείλη,
που πήγαιναν κ’οι φαντάροι μας μπροστά,
που λέει και το πατριωτικό μας τραγούδι.
Στρατιώτες της αγάπης,
θα εκτελούσαμε την αποστολή,
της 91ης καλής πράξης ενός έργου
που έμελλε να εξελιχτεί σε μελόδραμα.
Μπήκαμε στον πρώτο θάλαμο.
Ένα αγγελούδι χωρίς μαλιά σηκώθηκε από το κρεβάτι.
Είπε στη μάνα του ότι θέλει να πάει μια βόλτα.
Καλά είπα μέσα μου δεν μας είδαν;
Τον πήρε από το χεράκι,
ευλαβικά,
σα να κρατούσε το Χριστό
και προσπέρασαν τα δώρα των μάγων,
τα γλυκά και εμάς τους αόρατους πρόσκοπους.
Αυτή κρατούσε το χεράκι του
και αυτό κρατούσε τον ορό της αλήθειας του παραμάσχαλα.
Βουβοί εμείς μέσα στις θηλειές
και τους κόμπους στο λαιμό μας.
Σε ένα λεπτό ήρθαν πίσω και μας χαιρέτησαν με αγάπη.
Πως σε λένε αγόρι μου τον ρώτησα.
Ραφαέλα κύριε.
Εσάς;
Άχ χάρη είπα ο βλάκας.
Κυρία είστε;
Μου είπε το κορίτσι.
Όχι κόρη μου δεν με λένε άχαρη.
Χάρη με λένε και ήρθα με τους μικρούς μου φίλους για σου φέρουμε....
Μου χαμογέλασε.
Ευχαριστώ κύριε.
Να τα δώσετε στη μάνα μου,
να τα πάει στ’αδέλφια μου γιατί εγώ δεν μπορώ να παίζω.
Η μάνα με πήρε από το χεράκι και με έβγαλε έξαποδώ και έμειναν μόνο οι άγγελοι μέσα.
3 μήνες κύριε χάρη.
3 μήνες μόνο.
Και μέτρησα τις μέρες.
90 όπως οι αρετές μου.
Σε 3 μήνες είπαν οι γιατροί,
η Ραφαέλα μου θα φύγει.
Για πάντα.
Την κοίταξα μέσα στα μάτια.
Ήταν βαθουλωμένα.
Ολόμαυρα.
24 ώρες την ημέρα ορθάνοιχτα.
Να μην χάσει δευτερόλεπτο τη θέα, της θεάς της,
που δεν ήταν αθάνατη.
Κύριε χάρη έχεις παιδάκια, με ρώτησε.
Ναι της είπα έχω 6.
Να πας τώρα σπίτι σου και να μου τα φιλήσεις.
Να τα πάρεις στα χέρια σου και να τους τραγουδήσεις.
Μην χάσεις παιδί μου άλλο χρόνο.
Φύγε, πήγαινε στο λέει μια μάνα που έχει πόνο.
Και μπήκα μέσα.
Όλοι γελούσαν.
Ο άγγελος μου άπλωσε τις φτερούγες του.
Κύριε έλα.
Να σε φιλήσω.
Και εγώ πέθανα.
Ναί Ραφαέλα.
Μα έμενα πίσω.
Με φίλησε, μου σκούπισε τα μάτια.
Και έγιναν όλες οι πράξεις μου 1000δες κομμάτια.
Μπήκαμε στο βουβό- λέω-φορείο.
Τα λυκόπουλα έγιναν ψάρια.
Σιγή ιχθύος.
Πήγα στο σπίτι μου.
Άνοιξα τα χέρια μου και μπήκαν μέσα,
οι μόνες 6 καλές πράξεις που έκανα ποτέ.
Και είπα να γίνω αρχηγός του δικού μου στρατού.
Πήγα μετά από 3 μήνες ξανά στον πρώτο θάλαμο.
Και ήταν ο Μάριος....................

Υ.Γ στη Ραφαέλα, στο Μάριο......

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2008