Η μέδουσα Δημιουργός: jenny Simera diskola vriskis tharaleous Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η ΜΕΔΟΥΣΑ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ήταν πέρσι. Στην Αίγινα. Καθόμουνα κάτω από την προστατευτική σκιά της ομπρέλας. Στο αγαπημένο μου μέρος. Ένα μέτρο από την θάλασσα .Χαλαρά και ευχάριστα με ένα βιβλίο στο χέρι μου. Η μόνη ανησυχία μου σχετίζονταν με το πότε θα πάω να φάω και γενικά πόσο λυτή θα είμαι στο…γεύμα. Όπως όλος ο γυναικείος πληθυσμός αυτής της χώρας το είχα πάρει απόφαση να αδυνατίσω. Τάχιστα και αποτελεσματικά. Εν ολίγοις πολύ κολύμπι και ελάχιστο έως ανύπαρκτο γεύμα .Ναι! πολύ σαλάτα ,πολλά φρούτα και καθόλου φαΐ μαγειρεμένο.
Τις σκέψεις μου τις διέκοψαν οι άγριες φωνές δύο παραθεριστών. Είχανε βγει έξω από το νερό και δείχνανε ένα αντικείμενο μέσα στην θάλασσα. Ήταν μία τεράστια μέδουσα.Η μεγάλη κίτρινη επιφάνεια της με πολλές βιολετί στίξεις βρίσκονταν απειλητικά κοντά από το βράχο στο οποίο λιάζονταν οι παραθεριστές. Προκαλούσε τρόμο και φυσικά αποτελούσε μία πραγματική απειλή για τους κολυμβητές.
Γενικά οι αποφάσεις που παίρνεις χωρίς φόβο είναι σωστές. Ειδικά όμως;Τι γίνεται όταν υποψιάζεσαι και φοβάσαι ότι αυτό το πλάσμα μπορεί να σε βλάψει; Ήξερα ότι το δηλητήριο της μέδουσας είναι αρκετό να σκοτώσει πολλά άτομα. Η συγκεκριμένη ουσία προκαλεί μπλοκάρισμα του νευρικού συστήματος ,καρδιακή ανακοπή και πνιγμό μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Φυσικά όλα αυτά πέρασαν από το μυαλό μου ενώ κοιτούσα τον κόσμο που είχε μαζευτεί πλάι στην θάλασσα. Πολλές φορές οι θάλασσες μας γεμίζουνε μέδουσες που τις βλέπεις στο λιμάνι μακριά από τις παραλίες. Για λίγες ημέρες οι κάτοικοι και οι τουρίστες αποφεύγουν να μπουν στην θάλασσα. Τα σοφά βιβλία λένε ότι τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη οι μέδουσες εμφανίζονται κατά ορδές και οφείλεται κυρίως στην αυξημένη θερμοκρασία του νερού και την αυξημένη παρουσία του πλαγκτόν που αποτελεί την κύρια τροφή τους. Άλλα λένε ότι αυτό οφείλεται στην αυξημένη μόλυνση του νερού από τα χημικά απόβλητα των πλοίων .Εδώ όμως είχαμε να κάνουμε μόνο με μία τεράστια μέδουσα και ένα τρομαγμένο πλήθος. Έριξα μία ματιά γύρω μου να βρω κάποιον εθελοντή. Για την θέση του ήρωα. Κανείς. Η ιδέα το να μην κάνω το μπάνιο μου επίσης δεν μου άρεσε καθόλου. Το ξανασκέφτηκα και πήρα την απόφαση. Μπήκα στην θάλασσα κρατώντας ,σαν προστατευτικά γάντια, τις σαγιονάρες μου. Ως μύωπας δεν έβλεπα καλά από μακριά αλλά με καθοδηγούσαν ..οι παραθεριστές. Την αντίκρισα ,την ζύγωσα και από κοντά δεν με φόβισε ιδιαίτερα. Ήταν πανέμορφη. Την οδήγησα σιγά σιγά και την πέταξα στην στεριά μετά από μία γερή βουτιά .
Εκεί πάνω στα βράχια ανακάλυψα ότι η τεράστια μέδουσα ήταν νεκρή. Μέσα στο νερό δύσκολα θα καταλάβαινες επειδή τα κύματα κουνούσανε έντονα το διάφανο, σαν ζελέ ,καπέλο της. Κείτονταν εκεί νεκρή και όμορφη. Τώρα βρέθηκαν πολλοί θαρραλέοι να την πλησιάσουν ,να την αντικρίσουν άφοβα και να την χλευάσουν. Τώρα ήταν αρκετοί. Νωρίτερα που ήτανε;
Θυμήθηκα αυτό το περιστατικό όταν διάβασα μέσα στο μετρό ένα ποίημα του Κ. Τριπολίτη που καλούσε τον έλληνα να εγκαταλείψει την θέση του θεατή. Να αποφασίσει για το ναι ή το όχι του .Να δηλώσει ανοικτά την στάση ζωής που θα τον καθορίσει σαν υπεύθυνο άτομο μιας κοινωνίας. Το κάλεσμα του ποιητή προς τους αναποφάσιστους θα πιάσει τόπο; Τολμηροί νέοι που να εγκαταλείψουνε την σιγουριά της ανωνυμίας και της ατολμίας; Να τολμήσουν να βγούνε από την σκιά των δυνατών ,να χαράξουνε την δική τους πορεία και να εκφράσουν ανοικτά την γνώμη τους.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2008 | |