Μάνα εξ ουρανού

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Στις μάνες όλου του κόσμου κατ' αρχάς και στο φίλο μου τον Κώστα που μου έδωσε δύο φορές την έμπνευση να το γράψω

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια φορά κι ένα καιρό έπεσε ξηρασία
στη γη και ξεραθήκανε λίμνες και ποτάμια
και οι αγρότες ήλθανε σε μαύρη απελπισία
απ’ τους θεούς ζητούσανε να κάνουν ένα θαύμα
Και οι θεοί ανέθεσαν στον άνεμο το πράγμα

Τα νέφη σύναξε αυτός, σωστός τσοπάνος
τα έστειλε να βόσκουνε στα ουράνια λιβάδια
με υποσχέσεις τα έπεισε ο λόγος του ο λάγνος
και κείνα αφεθήκανε στα απαλά του χάδια
και γέμισε ο ουρανός ολόλευκα υφάδια

Τα πήγαινε και τα ‘φερνε στου ουρανού τα μέρη
απάνω από τις θάλασσες τα ‘στελνε να γεμίσουν
τον πόνο του τούς έλεγε χειμώνα καλοκαίρι
μα κείνα αδιάφορα, αρνούνταν να δακρύσουν
και τα νερά που κράταγαν εν τέλει να αφήσουν

Κι απελπισμένος ο άνεμος κάποτε είπε «Αχ, μάνα!»
και βρόντησαν τα σύννεφα στου ουρανού τα μάκρη
και το νερό που κράταγαν και φύλαγαν σα μάννα
πλημμύρισε με μιας τη γη απ’ άκρη εώς άκρη….
καμμιά φορά και σήμερα κλαίνε με μαύρο δάκρυ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-05-2008