Μοναξιά

Δημιουργός: candy-candy, Χριστιάννα

Σε θυμάμαι... πάντα σε θυμάμαι.. Θεε μου πως φοβάμαι, μήπως με τα χρόνια με ξεχνάς...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center] [font=comic sans ms]Σ’ ακολουθώ
Σκύβω στα μάτια σε κοιτάω
Μα δε μιλάω
Αφού το δάκρυ μου φωνάζει «σ’ αγαπάω».

Σ’ ακολουθώ
Τρυπώνω στου μυαλού σου τα υπόγεια
Και μέσα στης καρδιάς τα καταγώγια
Στέκομαι και σε κοιτάζω που γελάς.

Ποτέ σου δεν έμεινες μόνος
Μόνος.
Εσύ και η σιωπή.
Ή μάλλον…
…ούτε κι αυτή ακόμα.

[I]Η σιωπή άλλωστε δεν υπάρχει
Είναι απλώς η απουσία του ήχου…[/I]

Σκέφτηκες ποτέ να μετρήσεις τ’ αστέρια;
Ω! ναι , είναι πολλά και τα φοβάσαι
Λησμόνησα…
Μα μια νύχτα έκατσα και τα μέτρησα εγώ για σένα..
Κι έγραψα σ’ ένα χαρτάκι καραμέλας το άθροισμά τους…
Θαρρώ το κρατούσα στην τσέπη ενός παλιού τζίν…
Μα δεν είναι κει.
Συγνώμη.
[B] Μέτρησα για σένα τ’ αστέρια κι έχασα τελικά τις σημειώσεις μου.[/B]
Δεν πειράζει, ε;

Θα μπορούσες να το κάνεις και μοναχός σου.
Για να καταλάβεις
Τι πάει να πει
Μοναξια.[/align]



[align=center][align=right][I] Δεν θέλω του κισσού
το πλάνο ψήλωμα
σε ξένα αναστυλώματα
γερμένο.
Θέλω να είμαι ένα κλαδί,
ένα χαμόκλαδο,
μα όσο ανεβαίνω
μόνος να ανεβαίνω.

(κάπου το διάβασα και μ' άρεσε...)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-05-2008