Συνοψίζω

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Μες τα μαύρα ήμουν ντυμένη μα δε γέρναγα
είχα ακόλουθο μια θλίψη φως την κέρναγα
τσάκισε ο βοριάς το δέντρο που αντιστάθηκε
σ’ άγνωστο η ψυχή μου δρόμο, κοντοστάθηκε.

Το παγούρι είχα στον ώμο σα γονάτισα
για πυξίδα είχα μια αγάπη, όρκο κράτησα
με θυμήθηκαν οι αιώνες και γυρίσανε
μες το νου μου περασμένα μου θυμίσανε.

Εφτά κόρες μ’ οδηγήσαν’ στο παλάτι μου
σιντριβάνι πριν το πρώτο σκαλοπάτι μου
γυροφέρναν’ και χορεύαν’, με πειράζανε
μιας αληθινής αγάπης κόρες μοιάζανε.

Για τον έρωτα μιλούσαν τα τραγούδια μας
τα σεντούκια αδειανά δίχως τα ρούβλια μας
κυβερνήτες του εαυτού μ’ εξουσιάσανε
τα κομμάτια μου τα ίδια με υποτάξανε.

Ένας κηπουρός κρατούσε τρία απ’ τ’ άτια μου
σαν τον ήλιο με κοιτούσε μες τα μάτια μου
κι είχα λέξεις που τις πρόφερα κι ανθίζανε
στο τραγούδι ήταν δεμένες και μ’ αγγίζανε.

Κι είχα εικόνες που τυλίγανε το δείλι μου
το πανάρχαιο μυστικό μες το ποτήρι μου
είναι οι λέξεις σα λουλούδια τις σκαλίζω
είναι οι ιδέες θείοι σπόροι, συνοψίζω. [/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-05-2008