Στο λυχνάρι του "πάντα

Δημιουργός: MARGARITA

Καλώς σας βρίσκω αγάπες μου ξανά...Στην Κατιούσα των 25 χρόνων αφιερωμένο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Πως μπόρεσες, Εσύ βασίλισσα της αντοχής στο πόνο,
Εσύ που πρώτη αντίκρισες την ανατολή της καταδίκης μου,
να μου ζητάς να ξεχάσω; Δεν έχω την δύναμη σου.
Πώς να ξεχάσω την γεύση μελιού, πες μου καλή μου;
Εσύ που βούτηξες όλο σου το κορμί στο χρώμα και την γλύκα του,
πως μου ζητάς να σβήσω την ζωή μου;.
Κάποια μοίρα τον έφερε στον κόσμο μου. Και τον αγάπησα.
Ναι! Μάτια μου, τον αγάπησα με την ζέση της φωτιάς.
Τον αγάπησα χωρίς να ψάξω την σάρκα του.
Ψηλάφισα το βλέμμα του. Που με τύλιγε.
Το χαμόγελο του. Που με χάιδευε.
Την φωνή του. Που μου τραγουδούσε.
Το άγγιγμα του. Που θρονιάστηκε μέσα μου και κυρίευσε
όλες τις απολήξεις των αισθήσεων.
Τον αγάπησα και άναψε η φλόγα στο λυχνάρι του «Πάντα»
Και το «Πάντα» δεν περισσεύει ποτέ. Να το πετάξω….
Και εσύ αυτό το γνωρίζεις καλά αγαπημένη μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2008