αφηρημένη αθωότητα, τέχνη χαμένη

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

χαμένος στην αφηρημάδα μου καλλιτεχνώ αθώα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

αφηρημένη αθωότητα, τέχνη χαμένη

Σε μια χώρα δίπλα,
ένας ζωγράφος,
ο Βασίλι Καντίνσκι
παρέθεσε έξυπνα
τα χρώματα
και έλεγε
πως είναι το κλειδί,
για τη δημιουργία έντασης
επάνω στο καμβά του.
Ήτανε και μουσικός
και πίστευε πως έβλεπε
τα χρώματα της μουσικής
και βάφτισε
τα χρώματα=πλήκτρα.
τα μάτια=αρμονία.
τη ψυχή=πιάνο με τις χορδές του.
τον καλλιτέχνη=χέρι που παίζει το όργανο
και αγγίζοντας το ένα ή το άλλο πλήκτρο,
δονεί τη ψυχή

Σε ένα χωριό δίπλα,
ένας τσοπάνος,
ο γέρο Βασίλης,
σκόρπισε άτακτα
τα πρόβατα,
μέσα στον κάμπο
και έλεγε
πως είναι το κλειδί,
για την δημιουργία έντασης
στη ζωή του.
Ήτανε και μουσικός
και πίστευε ότι άκουε
τη σιωπή των αμνών
και βάφτισε
τα πρόβατα=παιδιά του
το λειβάδι= σπίτι του.
τις κουδουνίστρες=χαρά του.
το μαλλί= θαλπωρή του.
το γάλα =ζήση του.
το κρέας= θάνατό του.
το βέλασμα= χέρι που παίζει τη φλογέρα
και κλείνοντας τη μία ή την άλλη τρύπα,
δονεί τη ψυχή

Τον Καντίνσκι,
το γένος των καλλιτεχνών,
τον αναγνώρισε,
ώς τον πατέρα της αφηρημένης τέχνης.
Τον Γέρο,
το γένος των συγχρόνων,
τον περιφρόνησε,
ώς τον παππού της χαμένης αθωότητας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2008