Το τελευταίο αντίο

Δημιουργός: hilarious_hat, Μαρία

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μα που έχω μπλέξει
και δεν μπορώ στιγμή να σε βγάλω απ το μυαλό μου,
σ' ένα καταφύγιο παγωμένο,
σ' ένα συναίσθημα προδωμένο,
αφού δεν μπορώ να σ' έχω πια κοντά μου,
να σε κρατώ σφιχτά στην αγκαλιά μου
κι όλο σε σκέφτομαι,
σε σκέφτομαι και σε θυμάμαι οδυνηρά,
κάθε πρωινό, κάθε δειλινό
μέσα από μια ανάμνηση γλυκειά,
κι όμως σημαδεύει την ψυχή μου βαθιά...
Στο σκοτάδι προχωρώ
και νιώθω το φεγγάρι αν και λαμπερό,
να μελαγχολεί μαζί μου,
να μελαγχολεί που μου λείπεις
και γι' αυτό δεν αισθάνεσαι τύψεις,
βλέπω μυριάδες άστρα να πέφτουν,
και το καθένα μια αγάπη να κρατά
γιατί να χάνονται τόσοι έρωτες?
γιατί ανάμεσά τους να σβήνουμε κι εμείς σιγά σιγά??
κι όμως έτσι απομακρυνόμαστε, μέχρι που χανόμαστε...
και μετά υποκρινόμαστε ότι δεν νιώσαμε τίποτα!
Αυτό είναι λοιπόν το τελευταίο μου αντίο
και συγχρόνως το τελευταίο μου σ' αγαπώ!
μα αυτή τη φορά στο λέω το εννοώ...
μια για πάντα πλέον σε αποχαιρετώ,
εύχομαι κι εσύ την ίδια νύχτα να βλέπεις το φεγγάρι όπως το βλέπω εγώ,
εύχομαι κάπου μέσα σου ν' ακούγονται αυτές οι στερνές μου λέξεις,
όπου κι αν είσαι, να προσέχεις!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2008