Προσμονή

Δημιουργός: Archontia

Ακόμη κι όταν βρείς αυτό που ζητάς, μια μικρή φωνούλα μέσα σου λέει: είναι αυτός που ζητάς, κι αν είναι πως θα το καταλάβεις, πως μπορείς να είσαι σίγουρη;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][U]ΠΡΟΣΜΟΝΗ[/U][/B]

Κάποτε άστρα κι ουρανό, στα πόδια μου
θαρρούσα
Πως θάχα για να τα φορώ απλώς, σαν νάταν
λούσα

Κι ήρθε η ζωή και μια κλωτσιά, έδωσε
στα όνειρά μου
Και μ΄ έκανε να περπατώ, έξω
απ΄ τα νερά μου

Έκατσα τότε σκεπτική κι ανέλυσα
τα πάντα
κι είδα πως όλα είναι νερό και κύλησαν
αλάργα

Τα χρόνια μου τα έμορφα τάχασα,
να προσμένω
Και τώρα ξύλο απόμεινα κι ακόμα
περιμένω

Και προσμονή την προσμονή, παρηγοριά
ζητάω
Κι αληθινά τα όνειρα, να βγουν
παρακαλάω

Κι αναρωτιέμαι μέσα μου, βαθιά
στα φυλλοκάρδια
Αν, ίσως, θάβρω ότι ζητώ, ή θ’ απομείνω
άδεια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-05-2008