Θεά

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ω φοβερή Θεά ,μεγάλη γυναικεία μου χαρά
Που για σε ασκήτεψα στου κόσμου την ανηφοριά
Δώσε μου απόψε απ΄τον κρατήρα της αγάπης σου να πιώ
Λύσ’τη ψυχή μου μ’ένα τραγούδι του έρωτα ψηλό,συγκρατητό

Τη νύχτα τούτη που σαν άρτος ο μαύρος σβώλος του μυαλού φουσκώνει
Και τούτη η μπόρα του κοσμικού καυμού,που βαθιά μου γιγαντώνει
Και πάσκει,.......πάσκει ν’ανοίξει του κρανίου μου όλες τις ραφές
Κι ολοένα σαν κήτος με τραβάει σε ξένες θάλασσες κι ακρογιαλιές

Τη νύχτα τούτη,τη δύναμη σου,γυμνή πλημμύρισε βαθιά μου
Με χέρια αχνά κι ανάλαφρα διώξε την άβυσσο απ’τη καρδιά μου
Νούς,ψυχή και σώμα τώρα κοιτούν το κάθε διάνεμά σου
Κι άλλο δεν απόμεινε για μέ παρά να ξέρω τ’όνομά σου

Ποιος απαλαίνει την πνοή στα σπλάχνα μου,σαν βρεφική
Ποιός ξανοίγει των αισθήσεων τη πεντάδα,τον έρωτα για να δεχτεί;
Εσύ,Εσύ που κρύβεις ω αθάνατη,το είδωλο σου κλεισμένο στη σμυρτιά
Φυλής ακέριας άνθισμα που φώλιασε χρυσάφι στη φωτιά

Εσύ μιλάς μονάχα με βουβή μιλιά κι ακούγεται άφθαρτη η φωνή
Κι όλοι,γέροι και νιοί,ορθοί σηκώνονται μπροστά σου εκστατικοί
Κι αγάλλονται στην ευωδιά σου που απλώνεται και τρέχει γαληνά
Πίνουν στην ομορφιά σου,το αντίχολο στα πάθη τα πικρά

Και βάζοντας τα χέρια τους,σιγά στο μέτωπό τους
Δεν ξέρουν κι αν πεθάνανε δεν ξέρουν ούτε κι αν ζούν
Πότε άσπρο,πότε πύρινο φωτάει το πρόσωπό τους
Κι ο θάνατος και η ζωή,μαζί σφοδρά τους μελωδούν

Μα δές κι η άβυσσο για σέ τον πέπλο της αφήνει
Και λάμπει μες στο σκοτάδι η αποθέωση σου χορτασμός
Γεμάτη απ’τη λαχτάρα σου πρωτάκουστη γαλήνη
Κι ο αγώνας μες στα βάθη μου θεριεύει λυτρωμός...............

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2008