Η Φυγή

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Κάθε ημέρα προθερμαίνω τη φυγή...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέρα τη μέρα προθερμαίνω τη φυγή
όμως για χρόνια παραμένω καρφωμένος
γυρεύω την εικόνα σου να φύγουμε μαζί
στη μοναξιά και στη σιωπή που ‘μαι ταγμένος

Γνωρίζω μέρη που δεν βάδισε κανείς
ανθρώπου χέρι δεν θρυμμάτισε τα δέντρα
το δάσος σαν λικνίζεται στο νεύμα της αυγής
μοιάζει να αδερφώνεται με σύννεφο και πέτρα

Θα ‘ναι οι άνθρωποι χιλιόμετρα μακριά
το σαρκοβόρο βλέμμα τους, η άπληστη ματιά τους
τα βουρκωμένα πάθη τους δεν θα σ’ αγγίζουν πια
δεν θα πυρώνει το κορμί σου η φωτιά τους

Τις νύχτες σαν προσμένουμε καθάριο το φεγγάρι
ατίθασος ο άνεμος θα παίρνει τα μαλλιά μας
το αύριο σαν αίνιγμα θα παίζουμε στο ζάρι
κερδίζοντας στο μέλλοντα τη μέρα τη δικιά μας

Έλα να φύγουμε σ’ απρόσιτο καιρό
απ’ τα εφήμερα δεσμά δραπέτες και διωγμένοι
δεν καρτερούμε τίποτε άλλο πια εδώ
σε μια πατρίδα που μας φέρθηκε σαν ξένη

Όσοι διαλέξανε στο πλήθος να χτιστούν
είναι του κόσμου οι δειλοί κι υποταγμένοι
στη πνιγηρή κι αδιέξοδη στεριά τους ναυαγούν
φορές χιλιάδες ανασύρονται πνιγμένοι

Τη μέρα που κινήσαμε προς άγνωστη πορεία
από το χθες διαγράφοντας τις μέρες και τα χρόνια
χαράξαμε στο χάρτη μας ανάερα σημεία
προς την τροχιά π’ ακολουθούν τα χελιδόνια

Μετέωρος Άγγελος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2008