Και νά 'χες κάμπε μ'

Δημιουργός: artista_k

Καλησπέρα! Μετά από πολύ καιρό...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσο πολύ λαχτάρησα
σε όλο τον καιρό μου,
να ξαγρυπνήσω λέγοντας
τον πόνο, τον καημό μου,
το λάθος μου, το πάθος μου,
τον αναστεναγμό μου…

Σε μια ασημένια θάλασσα
και φεγγαρολουσμένη
που θα μ’ ακούει σιωπηλή
και δε θα μ’ αποπαίρνει
που θα βουτάει στα μάτια μου
τα δάκρυα θα μου παίρνει…

-Κάμπε μου…
Κάμπε μου δε σ’ αρνήθηκα
μ’ έχεις παρεξηγήσει…
Συ μ’ έκανες λουλούδι σου
βασίλισσα στη φύση,
με χρώματα κι αρώματα
χιλιάδες μ’ έχεις ντύσει…

Δεν είναι πως δεν σ’ αγαπώ
πατρίδα σε λογίζω,
δεν είναι πως αδιαφορώ
και σε παραμερίζω,
ανοίγεσαι και σαν παιδί
τρέχω και σου σφυρίζω…

Μα είναι που τα μυστικά
και τα παράπονά μου,
στέκονται δω και με πονούν,
βαραίνουν την καρδιά μου…
[I][B]Για δε σηκώνεις κύματα
να φύγουν μακριά μου;[/B][/I]
_____________________________
[B]Και να ‘χες κάμπε μ’ κύματα
και βότσαλα, και βράχια,
και να ‘χαν χρώμα θαλασσί
τα χρυσαφιά σου στάχυα…

Και να ‘χες κάμπε μ’ κύματα
να σ’ έδερναν μποφόρια
μίλια να πήγαιναν μακριά
την κάθε στεναχώρια!

Και νά ‘χες κάμπε μ’ κύματα
να πέφταν στην καρδιά μου
και νά ‘παιρναν αυτό το «αχ»
από τα σωθικά μου…

Και να ‘χες κάμπε μ’ κύματα
χίλιες ζωές θα ζούσα!!!… [/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2008