Τόξο τράβηξα

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Διαβάτης ξένος κρατά δυο άλογα, ιδέες βρίσκω μες τα παράλογα
μες το σκοτάδι αν δε χαθώ, αστράφτει πέρα κι ίσως σε δω.
Στη ζυγαριά τους πόνους άδειασα, παλιά μου όνειρα ξανασυμμάζεψα
κρατώ τα γκέμια, σ’ αναζητώ, στο μονοπάτι για να σε βρω.

Ας είναι ο στόχος μακρινός, ταξίδι η λέξη και οδηγός
το καρδιοχτύπι δίνει ρυθμό, τ’ όνειρο κλέβει το λογικό.
Άγνωστη μοιάζει η εποχή, δυο σ’ ανταμώνουν μες τη βροχή
λέν’ πως σε ξέρουν μα προχωράς, κάθετοι οι δρόμοι, αργά περνάς.

Σμίγει ο δρόμος και ο δρυμός, σμίγει η ψυχή μου και ο θεός
έξω απ’ του νου τις φυλακές, όσα αρνείσαι και όσα θες.
Δεν είναι η αγάπη αυτή μικρή, το όνειρό μας γεννά ζωή
δένω μια σκέψη πως σ’ αγαπώ, δύο σανδάλια δες με φορώ.

Πάμε από κει μην προσπεράσεις, κάτι ίσως πρέπει να θυσιάσεις
γελάς που βρέχει, το τόξο τράβηξα, είδα σκιές και τις σημάδεψα.
Μέσα στη νύχτα προσκυνητές, εγώ, εσύ κι οι αστραπές
περίμενέ με, τις ώρες μάζεψα, χάθηκε ο χρόνος όταν σ’ αγκάλιασα.[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-05-2008