Άστρο

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εσύ δεν ήρθες μεσ’απ’τους δρόμους
Οπου βαδίζουν οι θνητοί
Να σμίξεις όλους τους τρόμους
Που μου είχαν ζώσει βαθιά το κορμί

Αλλά ως σμίγουν ξάφνου δυο αστέρια
Σε περιπόληση άμετρων αιώνων
Κι ο ουρανός γεμίζει κι η γή ακέρια
Συντρίβοντας τα κύματα των χρόνων,

Ήρθες και πλάγιασες σιμά μου
Κι άπλωσα τόνα χέρι μου,τον ουρανό ν’αγγιξω
Με τ’άλλο σ’έβαλα στη καρδιά μου
Το σώμα σου,στην αγκαλιά μου παντοτινά να σφίξω

Κι γέμισ’η γή πλατιά απ’τ’αγκαλιασμά μας
Αρμένιζε μέσ’απ’τ’άστρα και ψαλμωδούσε
Κι ήταν κατακλυσμός θεϊκου φωτός μπροστά μας
Καθώς του κλιναριού η πλώρα στα αιθέρια ανηφορούσε

Και νά ,μεσ’απ’τα βάθη του είναι,του εαυτού μου
Ιερο παραμίλημα λυτρώθη
Κι απ΄των σιωπών το θάμπος,στα ισκερά του νού μου
Στίχοι γοργοί πλημμύρισαν......το «σ’αγαπώ»ειπώθη

Δεν είσαι μ’όσα φωτάει ο ήλιος πιά
Μοιάζεις στα βάθη μέσα,νάσαι του ήλιου η ψυχή
Κι είναι απέξω,απέξω η φωτιά
Που φωτάει τ’άλλα αστέρια και τη γή.

Μοιάζεις όλη μες στον ήλιο του πάθους σου κρυμμένη
Εκεί που δεν φύσηξε ακόμα ο αγέρας
Η μυστική σιωπή στη νοσταλγία μου δεμένη
Της αιώνιας ήβης άστρο,που τρυπάει το φώς της μέρας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2008