Θεατης αυτοχειριας

Δημιουργός: ΓιΟΥΛΗ_Τ, γιουλη τσαμαλ

Καλησπερα φιλοι μου Καλα να ειστε!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε νερο καυτο βυθιζω δακρυ
παρηγορια να' βρει
αν ερθει δε το ξερω
το νερο παει ωρα που παγωνει
επιμαχο ψυχαρι η εννοια
στα μεσα και στα εξω αρμενιζει
του λογισμου τσακιζει
αντηλια αναδυσης προδικασμενης
ν' αναφυει σ' αναχωματα

Περνα η ωρα αδοκιμη
περνα ακαταλληλη
ποσο θα μενεις σ' αμφιβολα νερα
ποσο θα ψηλαρμενιζεις...
ελα στα ματια σου
συρε τα ζαρωμενα
ακροδαχτυλων σου σαρκια
φλοιδες που ποιασανε
καρπους και ματαιωνουνε

Τα χερια σου κοιτω
ολακερο θα μπορουσε
να χωρα συμπαν
και συντριβομαι
η συγκινηση παραμορφωνει
νιοφερτες σκαλιζει αυλακιες
της αισθησης
ενα κυτταρο' ενα κυτταρο ακομη
ανταριασμενο...

Ειναι δυσκολο να σε κοιτω
δε το καταλαβες ποτε
κι η ανασα μου πιανεται
στο εσχατο που σε κοιτω σημειο
φιλυδρος που 'σουνα θυμασαι
τωρα να κατρακυλας αδοκητα...

Μια δινη νιωθω
να μας ζωνει δυσοιωνη
δυσμοιρη πνεει μενεα
επιθανατια αγωνια..

Γονατισμενοι οι οριζοντες
νυμφες μελλοθανατες
καιρων χαλεπων
στο αψυ της συρρικνωσης τελμα
χανεται η προοπτικη
η απουσια του βαθους
προοιμιο πια μιας ιδεας
μιας εννοιας εκλιπουσας...

Στιγμα ελεους κανενα
ιχνος κανενα..

Δεν ακους πια
τροφοι οι σκεψεις σου
ψυχορραγουν ατροφικες
στα αναιμακτα δοντια της ματαιδοξιας
εμελλε να' ναι θεατης αυτοχειριας τους..

Συ συνηθιζες πια να φευγεις
του θερους ωρες ελειπες
συνηθισα κι εγω να φευγω
απ' τη καμμενη γη σου
ετσι σαμπως να 'βρω το γιατι.. ;
κι εκει μεσα να 'βρω τι ;
εμενα ;

Στη μητρα επιστρεφω
ως επι το πολυ κυοφορουσα
ψηλαφηση ψυχορμητη
για λυτρωση ;
υπαρχει ;

Ματια απασφαλιστα..
συντριμια..
το φως που τα δημιουργησε μακρινο
επωαζει αποιητο
φως αναστροφο
ποιει μεταξι
νυμφη γνεθει
προνυμφη τρεφει
σπαζει το κουκουλι
εναστρη υποψια
αυτοβουλη αναδευση
ιδεας συλληψη
σιγη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2008