Ο θλιμμένος άντρας

Δημιουργός: balistreri

...θέλει μεγάλη πείρα για να καταφέρει μια γυναίκα να φιλάει σαν πρωτάρα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα μάτια του δυο λίμνες σκοτεινές
Μέσα βυθίζονταν αισθήματα και σκέψεις
Από τα χείλη του ποτέ δεν βγαίναν λέξεις
Και οι καρέκλες στο τραπέζι του κενές

Έπινε μόνος το κρασί κάθε νυχτιά
Κι αν του μιλούσαν κάπου κάπου οι διαβάτες
Αυτός επάνω στις σκυμμένες του τις πλάτες
Όλο τον κόσμο εκουβάλαε βουβά

Φορούσε πάντοτε κοστούμια αρχοντικά
Όπως εκείνα τα παλιά τα κουτσαβάκια
Κι όταν περνούσαν από μπρος του τα μειράκια
Ζηλεύοντας κοιτούσε στα κλεφτά

Τον χαιρετούσανε δυο τρεις περαστικοί
Που τον γνωρίσανε παλιά στον καφενέ
Και κάθε π’ άκουγε αμπντάλικο, αμανέ
Ορθός σηκώνονταν κέρναε το μαγαζί

Ήτανε θα ’λεγες κει γύρω στα ογδόντα
Αλλά κρατιότανε λεπτός κι ευθυτενής
Κι όμως το ’βλέπαν: δεν τον φρόντιζε κανείς
Δεν είχε άνθρωπο δικό, νεκρό ή ζώντα
-----------------------------------------------
Τα μάτια του δυο λίμνες σκοτεινές
Μουσκεύαν πρωινά το μαξιλάρι
Κι αν κάποτε έδειχνε παλικάρι
Μόνος δεν άντεχε τις ώρες τις στερνές
-------------------------------------------------
Τον βρήκαν πεθαμένο ένα πρωί
Στης Βιργινίας -που αγάπαε- το περβάζι
Είπαν γι’ αυτό: που δεν της το ’χε ‘πει
Ο έρως του ’γινε του θάνατου μαράζι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-05-2008