Το δέντρο της ζωής

Δημιουργός: Maria Olsen, Μαρία

Καλημέρα κι άλλο υπαρξιακό πρέπει να υποστείτε, sorry αλλά τουλάχιστον έχει απλό τέλος!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχω ένα πόνο μέσα μου σα δρόμο σκοτεινό
χορταριασμένο ερημικό που πουθενά δε βγάζει
άσφαλτος καθρεφτίζεται σ’ ένα σταχτί ουρανό
στο δρόμο εκείνο περπατώ, όταν με πιάνει το μαράζι

Έχω μια τρύπα μέσα μου σαν ανοιχτή πληγή
μια μαύρη τρύπα ο δικός μου είναι ο σταυρός
όταν ανοίγει αναίμακτα, κρυφά αιμορραγεί
και καταπίνει τη χαρά μαζί της και το φως

Ένα κενό, παράλυτο δικό μου πεπρωμένο
που δύναμη ν’ αντισταθώ δεν έχω άλλη πιά
όταν με βήματα αργά κατεβαίνω τα σκαλιά
κι αφήνω πίσω μου το φως τ’ ακρωτηριασμένο

Μα πάλι στρέφω το μυαλό, το σώμα και το βλέμμα
στο δέντρο που έχω μέσα μου, δες όλο μεγαλώνει
απλώνει τα κλωνάρια του, στους τοίχους της καρδιάς μου σκαρφαλώνει
και το ποτίζω δάκρυα, και το ταίζω πνέμα

[I]Κι όταν ανοίξει της καρδιάς μου την καταπακτή και βρεί τροφή στο φως
θα ναι η ζωή ατέλειωτη κι ο θάνατος απλός [/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-05-2008