Η Κλιματαριά

Δημιουργός: velico, Καλλιόπη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=74664
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=75016
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=75098



Αργά το μεσημέρι, αποκαμωμένοι πια απ’το παιχνίδι της θάλασσας και με τις τελευταίες αντοχές μας, με κομμένα γόνατα, γρατζουνισμένα, με τα αλάτια να ψήνουν ακόμα το πετσί μας και τη γεύση της πεταλίδας στην άκρη της γλώσσας μας, ξαπλώναμε στη ρίζα της κληματαριάς.
Είχε δροσίσει από ώρα τον ίσκιο της, άπλωσε τα ροζιασμένα κλαριά της, δίπλωσε τα φύλλα της ταχτικά και παρακάλεσε τη μυγδαλιά να την βοηθήσει. Μάζεψε τριζόνια και μελίσσια να ενορχηστρώσουν μεσημεριάτικο νανούρισμα -και υπήρξε πολύ αυστηρή μαζί τους- και όλα ήταν στην ώρα τους έτοιμα.
Αποκοιμιόμασταν αμέσως σε μια αγκαλιά τόσο φιλόξενη και τόσο γνώριμη, μια αγκαλιά που δέχτηκε τους γονείς και τους παππούδες μας και ήταν έτοιμη να δεχτεί πολλές γενιές ακόμα….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-05-2008