Το μονοπάτι της γνώσης (μέρος πρώτο) Δημιουργός: marakos1948, Μάριος το Α και το Ω στη γνώση Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Είχε ξεκινήσει την μεγαλύτερη πορεία της ζωής του αναζητώντας ένα μονοπάτι ξεχωριστό, που λίγοι αναζητητές αποτόλμησαν να διαβούν.
Τον είχαν ορμηνέψει οι σοφοί του καιρού του να είναι σεμνός και με πολύ καρτερία αλλά και κουράγια ,αν ήθελε να βρει τα χνάρια του ξανά, που θα τον οδηγούσαν πίσω στην πραγματικότητα.
Κανείς ωστόσο δεν είχε κατορθώσει να επιστρέψει με τα λογικά του, γιατί στην πορεία ο εγωισμός και η υπεροψία ,τους οδήγησε στους παράδρομους της παράνοιας. Δίπλα του ο πιστός του σκύλος ο Ερμής όπως τον φώναζε από κουτάβι ,είχε γίνει σκιά και φύλακας του.
Στο βάθος μες την καταχνιά ,σκιές με ακαθόριστα σχήματα , εμφανίζονταν απ το πουθενά και στη συνέχεια εξαφανίζονταν μέσα στο έδαφος.Παντού σπαρμένα ανθρώπινα απομεινάρια απ όλες τις εποχές,μαζί με αντικείμενα προσφιλή τους αλλά και εφόδια που τα είχε ξασπρίσει ο ήλιος.
Απόφυγε να στρέψει το βλέμμα του προς τα εκεί λες και είχε βάλει παρωπίδες και συνέχισε την πορεία του προς τα μπρός. Μόνο ο Ερμής αλυχτούσε όταν ξαφνιαζόταν από φασματικές παρουσίες δίπλα τους ,αλλά στο κατόπιν διαισθανόμενος πως ήταν ακίνδυνες για το αφεντικό του,κουνούσε ανακουφισμένος την ουρά αναζητώντας το χάδι του.
Ο αναζητητής κάποια στιγμή κουρασμένος, κάθησε να ξαποστάσει στη σκιά ενός μεγάλου βράχου ,σκουπίζοντας τον ιδρώτα του που σαν ρυάκι κατάληγε στο διψασμένο έδαφος.
Μέτρησε με προσοχή τις γουλιές απ το φλασκί του,γεμίζωντας όμως τις χούφτες του με νερό για τον τετράποδο σύντροφο του. Εκείνος ευχαριστημένος από το δρόσισμα της γλώσσας του και την περιποίηση που απολάμβανε,ξάπλωσε δίπλα του αλλά πάντοτε με βλέμμα ανήσυχο εξακολουθώντας να μυρίζεται και να περιεργάζεται τα πάντα γύρω τους.
Κάποια στιγμή μια παρουσία από το πουθενά τάραξε την ηρεμία τους. Ένας σεβάσμιος γέροντας στεκόταν χαμογελαστός μπροστά τους κρατώντας ένα μπαστούνι για οδηγό.
Μια μορφή που απέπνεε ευχάριστα συναισθήματα αλλά και φιλικότητα απέναντι τους.Ενας τυφλός οδηγός που ίσως να ζούσε πολλά χρόνια σ εκείνο το αφιλόξενο μέρος, αναζητώντας τη συντροφιά μιας ανθρώπινης παρουσίας.
Ο αναζητητής σηκώθηκε αμέσως και στάθηκε αντίκρυ του,τείνοντας του το χέρι σε ένδειξη καλωσορίσματος.Εκείνο ψηλαφώντας κατόρθωσε να το εντοπίσει και να το σφίξει με θέρμη αλλά και νεανικό σφρίγος τέτοιο,που στ αλήθεια τον πόνεσε.Στο κατόπιν γυρίζοντας του την πλάτη προχώρησε και στάθηκε ανάμεσα σε δυο τοίχους που αντικριστά ξανοίγονταν μπροστά τους μέχρι εκεί που έφθανε το μάτι.
Ένα στενό μονοπάτι περνούσε ανάμεσα τους,ίσα ίσα που με τεντωμένα τα χέρια αριστερά και δεξιά μπορούσες να τους ψηλαφίσεις και απ τις δυο πλευρές.
Στη βάση του μονοπατιού χαραγμένο στο χώμα ένα μεγάλο ¨Α¨¨,η αρχή της μεγάλης αναζήτησης .
¨Ακούμπησε το αριστερό σου χέρι στον αριστερό τοίχο και το δεξί σου χέρι στον τοίχο που βρίσκεται δεξιά σου και περπατώντας ανάμεσα τους μάζεψε τις γνώσεις του κόσμου,αλλά μην αναζητήσεις το ¨Ω¨¨τόνισε με έμφαση
Αυτά ήτανε τα μόνα λόγια που ψέλλισε η σεβάσμια μορφή και στη συνέχεια εξαφανίστηκε από μπροστά τους, λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε.
Ένα ατέλειωτο στενό μονοπάτι απλωνόταν μπροστά στα πόδια τους, που στην κυριολεξία χρειάστηκε πολύ ώρα για να συμμαζέψει τις μπερδεμένες σκέψεις και απορίες του.
Ετσι στην αρχή διστακτικά και ψηλαφίζοντας τους τοίχους καθώς περπατούσε ανάμεσα τους ,άρχισε να απορροφά τις γνώσεις που ξεδιπλωνόταν αριστερά και δεξιά του και μέσω των τεντωμένων χεριών διοχετεύονταν στη συνέχεια στο στέρνο κι από κει κατ ευθείαν στον εγκέφαλο. Το μονοπάτι στην αρχή χωμάτινο με γνώσεις στους τοίχους γύρω απ την δημιουργία της Γής και των πρώτων πλασμάτων που φιλοξένησε και στη συνέχεια πέτρινο,σχετικό με τους πρώτους ανθρώπους και την λίθινη εποχή που βίωσαν συντροφιά με τα πέτρινα εργαλεία τους.
Συνεχίζεται
marakos
Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-05-2008 | |