Το μονοπάτι της γνώσης (μέρος δεύτερο)

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το μονοπάτι της γνώσης (μέρος δεύτερο)</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το μονοπάτι της γνώσης (μέρος δεύτερο)</b><p>Δημιουργός: marakos1948, <i>Μάριος</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Η κούραση μεγάλη καθώς οι γνώσεις σαν ορμητικός χείμαρρος γιόμιζαν τα εγκεφαλικά του κύτταρα με κάθε τι του το άγνωστο. ¨¨Θεέ μου,κι είμαστε ακόμα στο Α,δηλαδή στην αρχή¨¨ ψέλλισε κάποια στιγμή κρατώντας με τα δυο του χέρια το υπερφορτισμένο του κρανίο. Όμως δεν άντεξε για πολύ και κατάκοπος σωριάστηκε σαν άδειο σακί πάνω στο πέτρινο μονοπάτι ,ανάμεσα στους τοίχους που ορθώνονταν απειλητικά αριστερά και δεξιά του , λες και ήθελαν να τον απολιθώσουν για πάντα μέσα τους. Προσπάθησε να αποκοιμηθεί για λίγο αλλά ο πιστός του τετράποδος φύλακας τον ξεσήκωσε με τα επίμονα γαυγίσματα του .<br />
Πράγματι κάτι το αλλόκοτο συνέβαινε και δεν το είχε πάρει είδηση τα λίγα λεπτά που αφέθηκε στην αγκαλιά του Μορφέα.<br />
Οι τοίχοι άρχισαν αργά–αργά να κινούνται απειλητικά προς τα μέσα μειώνοντας την απόσταση μεταξύ τους, με κίνδυνο κάποια στιγμή να ενωθούν και να τον συνθλίψουνε.<br />
Έπρεπε να προχωρήσει, δεν υπήρχε άλλη διέξοδος. Οι αιώνες τον περίμεναν, με τις γνώσεις καταγραμμένες σ αυτούς τους δύο παράλληλους τοίχους ,για να τις φορτίσει στο νου και στη συνέχεια να τις αφομοιώσει.Στάθηκε ορθός και άπλωσε ξανά τα χέρια αριστερά και δεξιά του βλέποντας με φόβο κι έκπληξη  πως είχε ήδη μικρύνει η απόσταση μεταξύ των τοίχων.<br />
Ισα που πρόλαβε μ ένα σάλτο να καλύψει κάποια μέτρα και με φρίκη ν αντικρίσει ξοπίσω του τους τοίχους να έχουνε ενωθεί ,κλείνοντας με πάταγο τα πάντα ανάμεσα τους,ακόμα και το φώς.¨¨Ερμή,Ερμή¨¨ φώναξε γυρίζοντας το κεφάλι προς τα πίσω,αλλά απόκριση δεν πήρε στο κάλεσμα του. Τότε σκύβοντας το κεφάλι και με δάκρυα στα μάτια άρχισε ξανά να πεζοπορεί προς τα εμπρός με τα χέρια ν ακουμπούν ξανά τους τοίχους αριστερά και δεξιά του,Γνώσεις καινούργιες ήλθαν να προστεθούν στις προηγούμενες, καθώς άφηνε ξοπίσω του το πέτρινο μονοπάτι ,περπατώντας πλέον πάνω σε κάτι πιο επεξεργασμένο,σ ένα χάλκινο μονοπάτι.<br />
Η χάλκινη εποχή καταγραμμένη στους τοίχους, με τις πρωτοπόρες ανακαλύψεις της αλλά και την απάνθρωπη πλευρά της ,τον έκανε να πρωτονοιώσει τη φρίκη των πολέμων, μεταξύ μικρών οικισμών στην αρχή και στη συνέχεια ανάμεσα σε πόλεις-κράτη, για την εξουσία και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της γης.<br />
Πάνω απ το κεφάλι του ο Ήλιος δεν έδυε ποτέ ,λες και ήθελε να του φωτίζει συνεχώς τα βήματα του, αλλά συνάμα και να μη του επιτρέπει να ξαποστάσει για να πάρει ένα υπνάκο.<br />
Δεν ένοιωθε ούτε πείνα αλλά ούτε και δίψα σ εκείνο το μονοπάτι, παρα μόνο εγκεφαλική κούραση μέχρι η πνευματική τροφή να αφομοιωθεί για τα καλά μέσα του.<br />
Επιτέλους ,ξανά ένα καινούργιο μονοπάτι απλωνόταν μπροστά του,ένα σιδερένιο μονοπάτι αυτή τη φορά ,με καταγραμμένους στους τοίχους ολάκερες βιβλιοθήκες αλλά και μεγαλύτερες ανακαλύψεις από την προηγούμενη εποχή, αλλά και με πιο ανθρωποβόρους πολέμους απ το χθές.Το ζώο-άνθρωπος δεν έπαψε ποτέ να ανήκει στα σαρκοφάγα και να διαθέτει τους πιο κοφτερούς κυνόδοντες πάνω στα κοντάρια και μεσα στα θηκάρια του.Λόγχες και ξίφη από σίδερο που κομμάτιαζαν κόκκαλα, σάρκες αλλά και ψυχές συνάμα, σ ένα κόσμο που έμελλε να έχει την μεγαλύτερη διάρκεια απ τους προηγούμενους που γνώρισε και να φαντάζει ατέλειωτος.<br />
<br />
marakos΄<br />
συνεχίζεται<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-05-2008</td><td valign=top></td></table><br />