Αν χαθείς πλανήτης Γη

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΝ ΘΑ ΧΑΘΕΙΣ

Αν θα χαθείς προσκυνητή ίσως ανταμωθούμε
μαζί ίσως διψάσουμε, ίσως νερό δε πιούμε
κι απόψε το απόκοσμο ζητά για να μας πάρει
κρυφά ζητήσαν οι στιγμές τη δύναμη του Άρη
κρυφά ανταμείβει τ’ όνειρο στα πρώτα τα ταξίδια
κι ύστερα χάνεται το φως χάνεται κι η πυξίδα.

Αν θα χαθείς ίσως μαζί στο βήμα κουραστούμε
ίσως μαζί καθίσουμε τη δύναμη να βρούμε
το δάκρυ μας δε στέγνωσε στις τόσες Κυριακές μας
κόκκοι της άμμου μέτρησαν τις άπειρες στιγμές μας.

Μα πώς βρεθήκαμε ξανά μες το χαμένο πλήθος
μες των αμάχων τις σιωπές δίπλα σε ξένο τοίχος
έλα να δούμε από μακριά ετούτη την πορεία
στο βλέμμα κράτησε σφικτά την πρώτη απορία.

Να απορείς για όλα αυτά τα αλλόκοτα σημάδια
να ανασαίνεις ήσυχα, φύλακας μες τα βράδια
τα μαγικά τα βράδια μας μαζεύουν τις στιγμές μας
σα μας γυρνούν στις εποχές σβήνουν τις ενοχές μας.

Οι εφιάλτες δέθηκαν στα ονειρικά μας έλη
απάνθρωπα τα κύματα, κρυφά κανείς παλεύει
χάθηκαν σύμβολα στο νου και στο λευκό μας στήθος
άδειασε το βλέμμα μας για ν’ αλλαχθεί ο μύθος.

Τα δάκρυα τ’ ανθρώπινα έχουν ονείρου αύρα
κι όταν ανοίξουν τρέχουνε σα δυο ζεστά ποτάμια
ίσως να δούμε ξύπνημα δυο μακρινών αιώνων
λιώνουν τα χιόνια στις κορφές στον ύπνο δυο χειμώνων.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-05-2008