το αύριο του κόσμου

Δημιουργός: gerontas, ΣΑΡΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα λόγια μου τα μάσησα την ώρα που ζητούσες
Να βρεις το στήριγμα που νόμιζες κρατούσες
πίστευες πως ήμουνα της εποχής αντάρτης
Μα την κατάλληλη στιγμή έγινα φυσιολάτρης

Έσκυβα και μύριζα λουλούδια μυρωμένα
Όταν εσύ ξεφώνιζες του νόμου τα στημένα
Κι όταν σε χτύπησε , ο κρίκος που χες σπάσει
Εμμένανε με έχασες στου σίδερου την βράση.

Άστα να πάνε φίλε μου ,μη με υπολογίζεις
Εγώ είμαι τύπος σύγχρονος γεμάτος παραισθήσεις
Άσε με στο Όνειρο , αυτό που με πουλάνε
Να βλέπω σαπουνόπερες αυτές δε με πονάνε.

Τα λόγια τα παράξενα που γι άλλη ζωή μιλάνε
Τα στόματα ,τα χέρια σας που μόνο πανό κουνάνε
Είναι για άλλους φίλε μου ,αυτά πολύ κουράζουν
Κι άσε να λες εσύ πως τη ζωή αλλάζουν.

Κι είναι και κάποιοι εδώ που με καταλαβαίνουν
Στον καναπέ τους κάθονται και παραμύθια υφαίνουν
Με νέες ιδέες ,οράματα για κόσμο χρυσαφένιο
Μέσα στο μυαλουδάκι τους το έχουν αραγμένο.

Αυτό είναι φίλε μου καλέ, το αύριο του κόσμου
Το μαξιλάρι να ναι καλά κι ο καναπές σου φως μου
Εκεί θα γίνει επανάσταση ,θα υψώσω μπαϊράκι
Εκεί θα δεις πως φτιάχνονται καιροί γεμάτοι από μεράκι.

Εκεί τα λόγια δε μασώ ,κανέναν δε φοβάμαι
Κι όταν αρχίσει να βροντά τη πέφτω και κοιμάμαι.
Γι αυτό άδικα εσύ μην στέκεις εκεί μπροστά μου
Ελπίδα εδώ δε θα τη βρεις , τη τρώει η φωτιά μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-05-2008