Αδαμαντία

Δημιουργός: Δημήτρης

Εννέα γράμματα, εννέα κι οι στροφές... Κι όμως, βγήκε τόσο αυθόρμητα, κορίτσι μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αδαμαντία


Αν αυτό που γύρεψες
στο 'χει , η ζωή χαρίσει
γιατί δεν νοιώθεις τυχερή
γιατί να μου δακρύζεις . . .

Δεν μοιάζεις για ανόητη
μα τις στιγμές , τις χάνεις
ζήσε και πάλι απ' την αρχή
τα όνειρα , που κάνεις . . .

Απόψε , κράτα με σφιχτά
άνοιξε ξανά , την αγκαλιά σου
άσε με , να 'ρθω , να χωθώ
πνίξε με , μες τα φιλιά σου . . .

Μη μου φοβάσαι , το μετά
και στερηθείς , το τώρα
τόλμα , στ' αλήθεια , μια φορά
και στη ζωή προχώρα . . .

Αλήθεια , αν ξέρεις να ζητάς
να ξέρεις , και να δίνεις
κάθε σου λόγος , μαχαιριά
πληγή , καινούργια ανοίγεις . . .

Νύχτα θυμίζεις , στο έχω πει
και κουρασμένη δείχνεις
μαύρες οι σκέψεις , στο χαρτί
και χρώμα , πολύ , δε ρίχνεις . . .

Το φυλακτό σου να κρατάς
επάνω στο λαιμό σου
τον έρωτα , να προσκυνάς
κι όχι , το θάνατό σου . . .

Ίσως κι εγώ να έσφαλα
σε κάποια , που 'χω δείξει
μα ήθελα , τόσο απλά
δυνατή , πάλι να γίνεις . . .

Αν στη καρδιά μου , ακουμπάς
να χαίρεσαι , που αγγίζεις
κι άσε , τη θλίψη μακριά
δώσε πνοή , μην φύγεις . . .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2005