Πήλινη κούκλα

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα αυτιά μου και τα μάτια μου σφραγίζω με κερί
για να κρατήσω άφθαρτη φωνή μα και εικόνα
από μορφή που έπαψε πια να είναι αληθινή
μα μένει μέσα στο μυαλό ολοζώντανη ακόμα.

μέσα σε άπληστο πολύ κι απόλυτο σκοτάδι
αφού έντεχνα αχρήστευσα όραση κι ακοή
σε περιμένω για να ρθεις στη φαντασία μου πάλι.
να σε αναπλάσω μες σ' ενός λεπτού σιγή.

Το μαλακότερο πηλό, ζυμώνω μες τα χέρια
φτιάχνω ένα πλάσμα πήλινο, ζωή να του εμφυσήσω
να έχει την απαλότητα αυτή τη βελουδένια
του βελουδένιου σου κορμιού, φιλί να του ζητήσω

αλλά σαν φτάνω πρόσωπο να φτιάξω, σταματώ
είναι πολύ οδυνηρό για μένα να αντικρίζω
ξανά τη θεία σου ομορφιά. Στο πάτωμα πετώ
την πήλινη την κούκλα μου μα πάλι ξαναρχίζω
μέχρι το θάρρος που να βρω για να σε ξαναδώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2005