Εμείς...(Μερος α - Η αρχή)

Δημιουργός: Neraidaki

Ολα είσαι εσύ...Κι εγώ απο σένα γίνομαι τα πάντα....
ΠΚ+ΚΚ= Για πάντα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα σας πω μια ιστορία απ' αυτές που δεν μιλάνε
Για αγάπη και για πάθος. Από κείνες που πονάνε.
Πως γίνονται οι άνθρωποι, από ζευγάρι.. ξένοι
Και μόνο ο πόνος μέσα τους στο τέλος απομένει.

Θα σας μιλήσω και θα πω για μένα και για κείνον
Για μία σχέση ξέφρενη, για της ψυχής το μείζον
Για τα φεγγάρια τα χλωμά, για θάλασσες κρυμμένες
Που κυματίζουν τώρα πια στο νου μου ακουμπισμένες.

Ήταν ελπίδας ξάφνιασμα όταν του πρωτομίλησα,
Και πόνου γλυκό μούδιασμα όταν τον πρωτοφίλησα.
Ήταν ζωής ξεκίνημα το πρώτο μας το βράδυ
Που μείνε τώρα μοναχό πλέοντας στο σκοτάδι.

Μέσα μου ένοιωθα καρδιά, ψυχή και νους δικά του
Όμως κι κείνος έχασε για με, τα λογικά του.
Αυτός σκοπιά κι εγώ φρουρός του έρωτα ακοίμητος
«Αλτ, στάσου και μη προχωράς. Ακούς εσύ; Ακίνητος!»

Πολλές φορές το άκουσα τη φράση σου αυτή
Το κινητό στη τσέπη σου κι εμένα στο αυτί.
Ποτέ κανείς δεν πίστευε εγώ πως θα μπορούσε
Σκόπια μαζί σου να κρατώ, κι ίσως να απορούσε.

Όμως ποτέ δεν έφυγα ούτε στιγμή απ' το πλάι σου
Μεσάζων το τηλέφωνο. Τι έκανα για χάρη σου...
Γερμανικά, εγερτήρια, ασκήσεις και βολές
Πάντα μαζί σου ήμουνα σε όλες τις φορές.

Να περιμένεις έξοδο, να 'ρθεις για να σε βρεθούμε
«Εμείς οι δυο αγάπη μου, ποτέ δεν θα χαθούμε»
μου έλεγες και δάκρυζα μη τύχει και σε χάσω
«Πάντα κοντά σου μάτια μου. Εγώ δεν θα ξεχάσω!»

Οι μέρες έτσι πέρναγαν κι ήμουν ευτυχισμένη
Ας ήσουν στο στρατόπεδο κι εγώ αποκλεισμένη
Μ' ένα τηλέφωνο παντού όπου και να βρισκόμουν
Εσύ ήσουν στο πλάι μου κι εγώ το αισθανόμουν.

Μια μέρα ήρθα να σε δω γιατί μου είχες λείψει
Έτρεξες και μ' αγκάλιασες, στα μάτια σου είδα θλίψη.
-«Τι τρέχει μάτια μου γλυκά; Πες μου τι σου συμβαίνει;»
-«Σ' ένα μήνα αγάπη μου θα ζούμε χωρισμένοι»
-«Τι εννοείς; Μετάνοιωσες; Σου έχω κάνει κάτι;»
Τα μάτια μου γεμίσανε με της ψυχής το δάκρυ.

Με πήρες τότε αγκαλιά κι είχες μια πίκρα τόση
Που λεξη δε καταφερε το στομα σου ν'αρθρωσει.
Μαχαίρια κόψανε πολλά του έρωτα τον ύμνο...
-«Μου ήρθε η μετάθεση και φεύγω για τη Λήμνο»

Κι έμεινα έτσι πάνω σου σαν άγαλμα από τον πόνο
-«Θέλεις μήπως καρδούλα μου να σε αφήσω μόνο;»
-«Ορκίσου μου αγάπη μου να 'ρχεσαι να με βλέπεις»
-«Και κολυμπώντας μάτια μου...Πήγαινε...Να προσέχεις»

Τριάντα μέρες έρωτα, τριάντα μέρες φόβου
Τριάντα νύχτες προσμονής, τριάντα νύχτες πόνου.
Κι γίνανε από πολλές οι μέρες μου πιο λίγες
Πεθαίνανε μαζί με μας της σχέσης μας οι ελπίδες.

Πήρες σαραντοχτάωρη και φύγαμε για Αίγινα.
Εκεί ένα με σένανε ψυχή και σώμα έγινα.
Κι όλες οι ώρες τρέλα μου με βύθιζαν στην άβυσσο.
Με πήγες απ' τη κόλαση για λίγο στο παράδεισο.

Δίπλα σε κύματα απαλά άγγιζα το κορμί σου,
Κι έπεφτα μες το βλέμμα σου, πότισα στην οσμή σου.
Αγκαλιασμένοι, ξέπνοοι μες το νησί χαμένοι
Κι απ΄τα φιλιά η γεύση σου στα χείλη μου να μένει.

Ώρες στερνές, ώρες γλυκές ,ώρες γεμάτες πόθο
Και τα κορμιά μας μια φωτιά στου έρωτα το μόχθο.
Ένα εμείς για το ποτέ.. Ένα και για το Πάντα...
Χαιρετισμός στο τίποτα και φλόγα μες τα μάτια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2005