Ακτή

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τι ωραία να περπατάς στην ακτή
στο όριο ανάμεσα στεριάς και θάλασσας
αναποφάσιστος ποιον κόσμο να διαλέξεις
και τα ίχνη που αφήνεις ξωπίσω σου
να σβήνουν από το κύμα και από τον άνεμο
σαν να βρήκαν συγχώρεση οι αμαρτίες
ενός παρελθόντος που σε βαραίνει.

Να ακούς και τον ήχο του κύματος
με ψιθύρους ποιος ξέρεις πόσο παλιούς
κι από πού να ΄χουν έρθει.
Κι αν καθίσεις να ακούσεις τα λόγια τους
ιστορίες πολλές και παλιές έχουν να πούνε
παραμύθια κι αλήθειες που ποιος τις χωρίζει;

Των σειρήνων τα λόγια βρίσκονται εκεί
ίδια εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια
σε καλούν σε τόπους μακρινούς και άγνωστους
ηδονές και απολαύσεις υπόσχονται
μέσα σου ξέρεις πως θάνατο σημαίνουν και απόγνωση
μα ακόμα πιο μέσα σου νιώθεις ακαταμάχητη έλξη

Στην απεραντοσύνη του ουρανού εσύ να εξουσιάζεις
της θάλασσας τα βάθη εσύ να ορίζεις
της γης να είσαι ο απόλυτος άρχων
κι ας είναι για μία, μόνο για μία στιγμή

Στο σταυροδρόμι ουρανού και γης και θάλασσας
εσύ να είσαι το κέντρο
και με τον διαβήτη του νου σου να σέρνεις
τους κύκλους σου στη γραμμή του ορίζοντος
κι ακόμα πιο πέρα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2008