Το είδωλο

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Στις φορές που συναντάμε στους άλλους τον αντικατοπτρισμό του ειδώλου μας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κρατήσου δίπλα μου στη μπόρα, στη φωτιά
δέξου να βρέχεσαι, να καίγεσαι μαζί μου
μαζί να βαφτιζόμαστε σ’ εικονικούς θανάτους.
Κοίτα το πλήθος:
Όλεθρος τ’ άγγιγμα τους.
Γυρεύω τραίνο ν’ αποδράσουμε μακριά.

Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο ο χρόνος ξεπηδά
ψελλίζει η νύχτα το θλιμμένο της τραγούδι
Βαρύ φεγγάρι. Το κοιτώ και με κοιτά.
Κι οι δυο πλανήτες σε παράλληλη τροχιά

Σήμερα πάλι σε διακρίνω στον καθρέφτη
ατάραχο το βλέμμα σου σαν πάντα με κοιτά.
Είσαι εδώ και μακριά.
Σαν αίνιγμα η μνήμη σε σμιλεύει
που χρόνια η απάντηση ύπουλα μ’ αποφεύγει

Το είδωλο σου κουβαλώ εδώ και χρόνια
στην έρημο, στη θάλασσα του νου
ιχνηλατώντας την ανόθευτη μορφή σου
στην πιο απρόσιτη γωνία τ’ ουρανού

Κι όσο διαβαίνει ο καιρός κατανοώ
πως οι ουρανοί που δεν γνωρίσαμε
συντηρούνται πάντοτε ανέφελοι.
Το κορμί που δεν κρατήσαμε
σε νιότη ατάραχη είναι ταγμένο.

Έτσι έμαθα να συμβιώνω με το είδωλο σου
προσμένοντας διαρκώς κάποια φωνή
συμβιβάστηκα με την έμπιστη σιωπή των αντιγράφων

Μετέωρος Άγγελος


Καινούργιο site: www.metewros.com

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-06-2008