Τα ροζιασμένα χέρια

Δημιουργός: αυγουστης, Αυγουστής Μαρούλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα ροζιασμένα χέρια του γέροντα
κάθονται μαζί του στη βεράντα,
έχουν να πουν πολλά
μα τίποτα δε λένε, κάθονται σταυρωμένα
κι αναπολούν.
Αρκεί να τα παρατηρήσει κάποιος
και τότε μες απ΄ αυτά
να δει μόχθους καθημερινούς,
πολέμους τραγικά αναίτιους,
χρόνια γκρίζα, στιβαγμένα
σαν βιβλία παλαιοπωλείου.
Τα ίδια αυτά χέρια κράτησαν
μ΄ επιδεξιότητα τουφέκια, μαχαίρια,
τσάπες, δρεπάνια,
χούφτωσαν τη γη
θανάσιμα κι ερωτικά,
χούφτωσαν τη σάρκα
κατανυκτικά λαίμαργα.

Και να τα τώρα, κάτω απ΄ το χλωμό φεγγάρι
τρεμουλιάζοντας, ανίσχυρα, ξεπεσμένα,
ν΄ αργοπεθαίνουν σιωπηλά.

Έν΄ αγοράκι πεντάχρονο έρχεται ξαφνικά,
απ΄ το πουθενά ή όχι;
Mια ορτανσία σκύβει και προσφέρει
το ροζ κεφαλάκι της
στα ροζιασμένα χέρια,
"παππού δες αυτό το λουλουδάκι!"
και τα χέρια γίνονται πάλι δυνατά,
γεμάτα νιάτα, ατσάλινα,
καταβροχθίζοντας όλ΄ αυτά τα χρόνια
που προσπάθησαν να τα γεράσουν...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-06-2008