Το ύστατο αντίο για το Νίκο που χάθηκε

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

Τα μάτια ψιθυρίζανε την τόση μοναξιά...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο ύστατο ταξίδι σου
γεράσαν οι ουρανοί
ξεχύθηκαν τα δάκρυα
που έκρυβε η ψυχή

Μια μοναξιά ο δρόμος σου
οι φίλοι μετρημένοι
σαν ξέφυγε ο πόνος σου
γαλάζιο χρώμα μένει

[B]Κι άφησέ με να υπάρχω
στα θλιμμένα τα μάτια σου
τη καρδιά μου εγώ να'χω
έναν ήλιο στα βράδια σου

Κι άφησέ με να ύπαρχω
μες τις άδειες αισθήσεις σου
να θυμάμαι και να'χω
μι'ανατολή στις δύσεις σου[/B]

Στο μαύρο ο κόσμος όλος
κοινός αγαπημένος
μες τις καρδιές μας θα'σαι
για πάντοτε κλεισμένος

Να ξέρεις δε πεθαίνει
ποτέ δε ξεθωριάζει
η θύμησή σου μένει
ο χρόνος σαν αλλάζει

*****************
Το αντίο που τρυπώνει στη καρδιά
προσφέρω απόψε στα χρόνια σου δειλά
στην άδικη ζωή που σε μαχαίρωσε στυγνά
αφήνοντας το πόνο στα δικά σου σωθικά

Και νύχτωσε η αγάπη απ'τη φωνή
τα μάτια ψιθυρίζανε την τόση μοναξιά
μια θλίψη που γινότανε κραυγή
και σπάραζε στο πέρασμα την κάθε αγκαλιά

[B]Κρατάς λυγμούς στα χέρια και παράπονο πολύ
τόσο που βούλιαξαν για σένα οι ουρανοί
ησύχασε ο κόσμος σου στο θάνατο μπροστά
για σένα έχουμε πλάσει μια αγκαλιά

για σένα μια αιώνια αγκαλιά[/B]

Στα στήθη σου έρωτες κι επιθυμίες
του άφταστου ονείρου σου ερείπια ικασίες
σαν κρύφτηκες στη θέα απ'το δάκρυ
και κάθεσαι στου ουρανού την απάτητη την άκρη

Στα πέρατα του κόσμου αγνοήσε
το θάνατο φοβήθηκες στην ίδια τη ζωή
μα εκείνοι που σου'λέγαν Νίκο ζήσε
σου φάνηκαν πιο ψεύτικοι παρά αληθινοί

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-06-2008