Τ' Aγνοουμένου

Δημιουργός: poetryf

Στην πατρίδα μου... "Η γης δεν έχει κρίκελα για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν"!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χώμα στα δάχτύλα από'ναν τόπο αγιασμένο-
συρματωμένη η Λευτεριά κι ακολουθεί...
Σκύβει να πιει μα το νερό σαν διψασμένο
μέσα απ'τα χείλή της γλυστρά να ξαναβγεί.

Ύδωρ που πότισε μια γη χαροκαμένη
αίμα για λίπασμα και δέντρο η Ψυχή,
όσοι στη γης σα φύλλα βρέθηκαν γερμένοι
δεν θα γνωρίσουνε της λήθης εποχή!

Μα έξω μια μάνα βλαστημά και τριβολίζει,
ρίχνει κατάρες μες στο βλέμμα του Θεού
που πια την τύχη του Υιού της δεν ορίζει...
Κι η Παναγιά από την κρύπτη τ'όυρανού

Την αφουγκράζεται και πρόσταγμα διατάζει
μπρος της να φέρουνε εκείνον που ζητεί...
Μ'ύφος στεντόρειο, φωνή που θλίψη στάζει
στέκει και βλέπει τη στερνή επιστροφή.

"Να τος ο γιόκας σου με δάφνες στο κεφάλι
με βήμα αγγέλου έρχεται για να σε δει...
Με μια χλωμάδα από πολέμου παραζάλη
σαν τότε πο'παιζε κρυφτό..μικρό παιδί..."

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-06-2008