Μυνήματα

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η μερα που μυνήματα ο άνθρωπος περιμένει
Είναι όλη απο αβαρές μολύβι καμωμένη
Ψιλοβρέχει δίχως να δείχνει πως θα πάψει ποτές
Ψιλοβρέχει με δοσμένες στην αιωνιότητα τις βροχές

Μπροστά απλώνεται η θάλασσα με κάποια ταραχή
Ίσως νάναι τούτο υλικό για μια πρώτη προσευχή
Οχι μεγάλη,για την αγάπη πρόσχημα κι ετοιμασία
Που θέλει μόχθο,θέλει ξαγρύπνιες κι άφθονη αγωνία

Κάθομαι στο παράθυρο το κάπως θολό και παγερό
Στρέφομαι κι ατένιζω προς το νέο μου προορισμό
Μυνήματα πολλά κι ωραία η ψυχή μου αγναντεύει
Μα η ερημιά κι η εγκατάλειψη το σκοτάδι αγριεύει

Ούτε λόγος πια για αιτήματα,λαχτάρες και ευχές
Όλο βουλιάζω μες στα βάθη και στις σιωπές
Απ’τα παιχνίδια της παλλίροιας του μυαλού
Κι απ΄την αοριστία του αβέβαιου προσανατολισμού

Φεύγει και ξανάρχεται η γλυκειά μου ανυπομονησιά
Και γιορτάζω ξαπλωμένος όλο θέρμη και χαρά
Μυνήματα πολλά κι ωραία συνθεμένα σαν χρησμοί
Και τούτη η πίστη που με σώζει και με ζωογονεί

Άσχετα αν έρθουν ή δεν έρθουν,φθάνει που πλασθήκαν
Σκέψεις,αναπολήσεις κι αναδρομές που στη ψυχή με βρήκαν
του μέλλοντος μυνήματα που φθανουν απο μακρυά
σαν καράβι απ΄το πέλαγο κρυμμένο στην καταχνιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-06-2008