Τέλος

Δημιουργός: isavella

χαράματα 16/01/05 ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Προφητικό όνειρο…
μα και στο χέρι η γραμμή δε λέει ψέματα…
«Κάτι πεθαίνει, τέλος έρχεται στο δρόμο σου…»
και το 'νιωθα, το μύριζα από μακριά…
Προσευχόμουνα….
-Δώσε τουλάχιστον ένα … «ωραίο» τέλος
που ταυτόχρονα να με πονάει και να με λυτρώνει-
…γίνεται? Έτσι κι έγινε…
το κατάφερες «χαρά μου»…
την ίδια ώρα να πεθαίνω και να ξαναζώ
το ίδιο λεπτό να υποφέρω και να χαίρομαι
…γίνεται? Έτσι κι έγινε….

Μα εσύ καρδιά μου…γιατί δεν κλαις?
Κλάψε! Δεν πονάς μήπως….?
Αποκλείεται, αφού σε βλέπω να ματώνεις…
Ποιος σου 'χει ράψει τόσο πρόχειρα το τραύμα σου?
«Αυτός που μου το άνοιξε…
ίσως γι' αυτό δε σταματάει να στάζει αίμα»
Θα κλείσει όμως κάποτε…
Χαλάρωσε πλέον τους χτύπους σου
Έτσι πιο γρήγορα θα γιάνεις

Και εσείς μάτια μου σαν κάρβουνα μου μοιάζετε
που στάχτη μόνο βγάζουν και καπνό …
Τα δάκρυα που πήγαν?
«Μας τέλειωσαν τα δάκρυα από σήμερα»
Έχει στερέψει μέσα σου ο πόνος…
Δεν έχει άλλο…
Κοίτα το χρόνο να κάνεις φίλο σου
Έτσι πιο γρήγορα θα γιάνεις…από ένα τέλος
…που τόσο «ωραία» πρόσφερες …

Γεια σου «χαρά μου»…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2005