το μονοπάτι της γνώσης(μέρος δεκατοτρίτο) Δημιουργός: marakos1948, Μάριος για την απογευματοβραδινή βάρδια αναγνωστών Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Άνοιξε την πόρτα του μικρού δώματος , ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά στο μικρό ξύλινο τραπέζι που ήταν κατάφορτο από βιβλία, σκόρπιες σημειώσεις και φτερά χήνας για το μελανοδοχείο του. Παρα πέρα, ένα σιδερένιο κρεβάτι και στη βάση του το απαραίτητο ΄΄δοχείο νυκτός΄΄.Ακριβώς δίπλα του ένα ξεφτισμένο απ το χρόνο κομοδίνο κι απάνω του ένα μεγάλο κηροπήγιο με υποδοχές για τρία κεριά .Στον απέναντι τοίχο μια ξύλινη ντουλάπα άκρως απαραίτητη για το ρουχισμό του και στα σπλάχνα της, ένα ημίψηλο, μια ρεντιγκότα ,τιράντες, δυο πανταλόνια ,γκέτες ,κασκόλ κι ένα γούνινο παλτό που ¨¨σκούπιζ娨 το πάτωμα. Σ ένα ευρύχωρο συρτάρι στη βάση της ΄΄αναπαυόντουσαν΄΄, ένα ζευγάρι καλογυαλισμένα παπούτσια και χοντρές κάλτσες για τον βαρύ χειμώνα σ εκείνα τα μέρη.Στην άκρη του δωματίου ,ένα μεγάλο μαγκάλι ,μια στάμνα καθώς και παγοπέδιλα όταν οι δρόμοι γινόντουσαν ολισθηροί απο τον παγετό, ολοκλήρωναν το ντεκόρ όλου του χώρου.
Αυτή ήτανε όλη κι όλη η περιουσία του. Πράγματα πολύ λίγα και λιτά για ένα νεαρό λέκτορα που γεννήθηκε κοντά στα τέλη του 18ου αιώνα και που ο μισθός του στο πανεπιστήμιο ίσα που του διασφάλιζε μια σχετικά αξιοπρεπή διαβίωση.
Η νοικοκυρά στο ισόγειο, τον επισκεπτόταν όχι μόνο για να εισπράξει το νοίκι αλλά και για τις άλλες ανάγκες ενός εργένη. Αναλάμβανε το πλύσιμο και σιδέρωμα των ρούχων του, καθώς και τη μεταφορά νερού από την βρύση της γειτονιάς ,αλλά και το γέμισμα της βαρέλας που βρισκότανε μέσα σ ένα μικρό παράπηγμα στον κήπο που φιλοξενούσε ένα υποτυπώδες τζάκι και μια χύτρα να κρέμεται πάνω απο στοιβαγμένα ξύλα ,έτοιμα για το άναμμα φωτιάς τις ημέρες που είχε σειρά να κάνει το λουτρό του. Όλες αυτές οι παροχές περιλαμβανόντουσαν στο νοίκι, χωρίς άλλη επιβάρυνση.
Ήθελε να ξαπλώσει για λίγο και να αδειάσει το μυαλό του από κάθε σκέψη και έγνοια. Όμως πάνω απ όλα ήθελε να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπο του.
Άνοιξε μια μικρή πόρτα που οδηγούσε σ ένα στενό διάδρομο και μπήκε σ ένα μικρό χώρο που είχε κρεμασμένο στον τοίχο ένα μισοσπασμένο καθρέφτη ,μια λεκάνη πάνω σ ένα τραπεζάκι που βρισκότανε το σαπούνι και το ξυράφι του , καθώς και μια στάμνα νερό για να νίβει τα χέρια και το πρόσωπο του..
Ξαφνικά,ουρανομήκεις ζητωκραυγές στον δρόμο ,τον έκαναν να τρέξει προς το μικρό φεγγίτη της σοφίτας κι από κει ψηλά να παρακολουθήσει το παραλήρημα ενός λαού που είχε ξεχυθεί στη λεωφόρο γιορτάζοντας μια καινούργια μέρα για τη χώρα. Την απελευθέρωση της απ τους μισητούς Γάλλους.΄΄Νικήθηκε ο τύραννος ακουγότανε από παντού και σημαίες του πρώην κατακτητή ήδη ριχνόντουσαν στην πυρρά. Μόλις πριν λίγες ώρες είχε φθάσει η είδηση της ήττας του Βοναπάρτη στο Βατερλώ,από Πρώσσους ιππείς που ανάλαβαν και το έργο να εκδιώξουν μαζί με τους ντόπιους αντιστασιακούς τη μικρή φρουρά των κατακτητών απ την πόλη .Η είδηση αυτή όμως δεν τον χαροποίησε, γιατί είχε γαλουχηθεί με το πνεύμα του Καρτεσιανισμού που είχε ρίζες στη Γαλλική επανάσταση ,ελπίζοντας στη συνέχεια και ολοκλήρωση του απ τον Ναπολέοντα. Έκλεισε με πάταγο το φεγγίτη και γύρισε ξέπνοος στο κρεβάτι του. Ο πονοκέφαλος άρχισε ξανά να του τριβελίζει το νού. Δέν είχε τη δύναμη ούτε να να πλύνει το πρόσωπο του.Το μόνο που επιθυμούσε εκείνες τις στιγμές ήτανε αν ήταν δυνατόν να φύγει μακριά,,να εξαφανιστεί από τούτο τον κόσμο που μόνο με πόνο ,αίμα και υποκρισία ήτανε πλασμένος. Είχε απ όλους προδοθεί και περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό του. Το μονοπάτι της γνώσης ,του στοίχειωνε ακόμα το νού, χωρίς διέξοδο και ελπίδα…
Marakos
Συνεχίζεται
* Καρτεσιανισμός=κίνημα του Διαφωτισμού με προοδευτικές ιδέες και ορθολογιστική σκέψη,σχετικα με τη Θρησκεία και τα δικαιώματα των πολιτών
Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2008 | |