Χρώμα

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

XΡΩΜΑ

[I]Μια δίχως σκέψεις ώθηση μ’ αλλόκοτα σημάδια
μ’ οδήγησε τις Κυριακές σ’ αλλόκοσμα λιβάδια
απέραντα που της οργής κατάπιαν την αιτία
γιατί ήμουνα βασίλισσα μ’ ενός λαού φορτία

βεζίρηδες και αυλικούς στο πλάι μου δε βρήκα
μοναχοκόρη ξένης γης δίχως χρυσάφι προίκα
που περπατώ ολημερίς με γκριζωπά φουστάνια
μέχρι να λιώσω της καρδιάς την τόση περηφάνια.


Λιώσανε τα παπούτσια μου, λιώσαν’ και τα φουστάνια
μα η περηφάνια βάσταγε κρύα να μένω κι άδεια
να βυθιστώ ποθούσα πια με όρκο στα ουράνια
να μη πατώ ξυπόλυτη μες τα πυκνά σκοτάδια.

Ψηλά βουνά ορίστηκαν σκληρό ν’ απλώσουν χώμα
κάθε φουστάνι απ’ τα εφτά άλλο ζητούσε χρώμα
κι εγώ γαλάζιο ζήτησα στην αύρα μου να δένει
στης Ίριδας τον αργαλειό μάνα κρυφή να υφαίνει.


Όταν το τέλος στην αρχή ο κύκλος θα το φέρει
δε θέλω πια να είμαι εκεί μα στην εφαπτομένη
ό,τι γεννιέται απ’ την αρχή πάλι εδώ με θέλει
μα στην αέναη ροή το παρελθόν πεθαίνει

κι ήταν προβάτου η κλωστή που ‘χε το φόρεμά μου
κι ήταν η ανήσυχη ματιά φευγιό στα όνειρά μου.

Με το λαό μου χάθηκα ίσως να με θυμάται
και θα γυρίσω κάποτε την ώρα που κοιμάται
να καμαρώσω στα κρυφά τις νέες φορεσιές
και θα τρυπώσω έπειτα μέσα στις φυλλωσιές

το κίτρινο, το κόκκινο, το μπλε το θαλασσί
μες τη φωτιά ό,τι παλιό κι οι στάχτες απ’ το γκρι
μες στη φωτιά κι οι στάχτες μου από τον εγωισμό μου
μες στη φωτιά βασίλεια από το παρελθόν μου. [/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2008