Η προσδοκία της Ευτυχίας

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

χαρισμένο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ω αν μόνο έρθει κάποτε ο καιρός
Αργοπορεμένος πιά και φανερός
Και η μόνωση πλησίον μιάς πόλης μακρυνής
Που να πληρεί όλα τα φοβερά κενά της ζωής
Και των νυχτών της όλους τους αγώνες
Με τους μαύρους κι άγνωστους αιώνες,
Τούτο μόνο θ’αρκούσε όλα νάταν λυμένα
Τα μυστήρια τ’αγωνιώδη τα τωρινά και περασμένα

Αν μόνο η θέα τ’ασκέπαστου ουρανού
Που ανοίγει τις αισθήσεις και ξυπνά το νού
Και δίνει στα βότσαλα της θάλασσας διαφάνεια νέα
Εκείνη την γαλάζια τη θεσπέσια κι ωραία
Έφθανε στο σύνολο της να καλύψει τη ζωή
Σαν σε θάλπους κορύφωση και ζωντάνιας αναστάσιμη γιορτή
Που παντοτινά χαρίζει την πιο μαγεύτρα ευκρασία
Τούτο μόνο θάταν κιόλας η ευτυχία

Όταν γύρω μου φωλιάζουν μύρια πουλιά
Αναμονή του ξεμερώματος για χαρά
Κι ένα Κανάρι ξεχωρίζει καλοκελάηδητο,γλυκό
Πως κάποτε ζούσε σε τόπο μάλλον βορινό
Μα έχει ξεφύγει απ’το πλέγμα του χιονιού ή της βροχής
Και βρίσκει φωλιά και βρίσκει θέρμη απαρχής
Σ’αγκάλη αδόνητη και στέρεη γιατί έχει θεμέλιο βαθύ
Έτσι θάταν εκεί που η αγάπη κατοικεί

Κι όταν αισθανθώ διαβάτης ταλαιπωρημένος
Άυλος πιά και κατασταλαγμένος
Με του χρόνου τα χωρίσματα κατεβασμένα
Κι όλα μες στη μνήμη άραχνα ,σφαλισμένα
Δίχως να παρασαλεύουν απ’του θανάτου τις προσμονές
Κι αν ειμαι βέβαιος πως τούτο θάναι και το διαρκές
Δεν θα βρισκόταν η Σειρήνα να μου ταράξει τη ψυχή;
Και τούτο μόνο θάταν ευτυχία φοβερή

Άλλα έρχεται ήδη η φωνή δοξαστική
Ξεχείλισε το φώς σκορπίζεται χωρίς ποτέ να εξαντληθεί
Διάμεσα όλων αυτών των ποικιλιών,έρχεται απο Δυσμών
Βουάνε απο δαύτη οι ορίζοντες και τα νερά των ωκεανών
Έρχεται ολούθε με των ανέμων την ουσία
Με τους αφρούς των κυμάτων και μιάς ψυχής την παρουσία
Ας έρθει,δεν είναι ακόμη ο καιρός του θανάτου ερχομένος
Είναι το σύμπαν γεμάτο απ’αυτή κι ο έρωτας μέσα μου απλωμένος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-06-2008