Σαν ισοβίτης

Δημιουργός: Vangos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν ισοβίτης που ποτέ δε βλέπει ουρανό
μέσα σε κάγκελα κρατώ ζωή και αναμνήσεις
σιωπηλά προσμένοντας αγάπης ψευδαισθήσεις
κι αναζητώντας θάλασσες να πνίξουν τον καημό

Τα νιάτα μου προσπέρασαν σ’ ένα κελί κλειστά
σε μια άδεια φυλακή χαράμισα ψυχή και σώμα
μα πότε βλάστησαν καρδιές στο μαύρο μου το χώμα
αφού μονάχα η μοναξιά μ’ αγκάλιαζε σφιχτά

Για τ’ όνειρο που χάθηκε ενός λεπτού σιγή
μοιάζει η νυχτιά με χίλια κρεμασμένα πεφταστέρια
που κέντησαν στο σώμα μου του χρόνου τα μαχαίρια
σαν ξύπνησα απ’ τη λήθη κι αφουγκράστηκα σιωπή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-06-2008