Σαν δέμα

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανηφορίσαμε στο χτες
κι έψαχνες πόρτες ανοιχτές
για του αύριο τη νύχτα
πώς να μην έρθει η βροχή
που η κολασμένη τους ψυχή
μιά συννεφιά που αλύχτα

Παλινδρομήσαμε στο φως
μέχρι που είπε ο αδερφός:
«Η νύχτα με συμφέρει»
κι όπως τα χρόνια τα παλιά
στα στήθεια κέντησε φωλιά
του Κάϊν το μαχαίρι

Σ’ ένα ναυάγιο τη ζωή σου Θε’ μου χώρεσες
άγιους βυθούς, σου ράβαν μοίρες, και τους φόρεσες
κι ως να μου πεις: «Το μυστικό μου παρ’ το , βόλεφτο»
σαν δέμα σ’ έστειλαν, πακέτο κι ασυνόδευτο

Αρραβωνιάσαμε την γη
μήπως του έρωτα η πληγή
δεν ξανααιμοραγήσει
μα αυτή είχε αιώνες να βρεχτεί
κι είπε πως δεν θα μας δεχτεί
σαν φτάσουμε στην δύση

Κι αναγκαστήκαμε που λες
με όλου του κόσμου τις φυλές
να φτιάξουμε πατρίδα,
με φίλους, δίχως προεστούς,
μα ενώ είδα όλους τους γνωστούς
εσένα δεν σε είδα.

Σ’ ένα ναυάγιο τη ζωή σου Θε’ μου χώρεσες
άγιους βυθούς, σου ράβαν μοίρες, και τους φόρεσες
κι ως να μου πεις: «Το μυστικό μου παρ’ το , βόλεφτο»
σαν δέμα σ’ έστειλαν, πακέτο κι ασυνόδευτο

14.06.08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-06-2008